Menopauza - hormonalna terapia zastępcza

Leki łagodzące objawy menopauzy dostępne są zarówno w formie tabletek, jak i plastrów, które przykleja się raz na kilka dni. Podpowiadamy, co powinnaś wiedzieć o hormonalnej terapii zastępczej.

Kiedy pojawiają się pierwsze objawy menopauzy, takie jak na przykład:

• uderzenia gorąca,
• nocne poty,
• drażliwość,
• bezsenność,

każda kobieta staje przed dylematem, czy rozpocząć hormonalną terapię zastępczą (HTZ). Decyzja nie jest łatwa, bo opinii na temat tych leków jest naprawdę mnóstwo. Z jednej strony mówi się, że HTZ może szkodzić zdrowiu. Z drugiej, że jest panaceum na wszelkie problemy z samopoczuciem. Sprawdziliśmy, które z tych zdań są prawdziwe.

Wszystkie kobiety w okresie menopauzy powinny stosować HTZ

MIT Nie zawsze jest to konieczne. Na pewno warto rozważyć ten rodzaj leczenia w przypadku silnych objawów menopauzalnych, osteoporozy, zaniku błony śluzowej pochwy i macicy.

HTZ można zacząć w dowolnym momencie po zakończeniu miesiączkowania

MIT Rozpoczęcie terapii hormonalnej po kilku latach od ostatniej miesiączki nie ma sensu. Wówczas takie leczenie po prostu nie zadziała. HTZ najlepiej włączyć po 40.–45. roku życia, gdy zaczynamy nieregularnie miesiączkować i cierpimy z powodu dokuczliwych objawów menopauzalnych.

Hormonalna terapia zastępcza może powodować objawy uboczne

PRAWDA W wyniku stosowania takiego leczenia mogą pojawić się:

• nudności,
• kłopoty z cerą,
• suchość pochwy,
• bóle piersi.

Na szczęście w większości przypadków objawy te mają charakter przejściowy.

HTZ może zwiększyć ryzyko raka

PRAWDA Hormonalna terapia zastępcza może przyspieszyć ujawnienie się nowotworu piersi u kobiet starszych, które późno zdecydowały się na przyjmowanie hormonów oraz u pań, które stosują HTZ dłużej niż 5 lat (ryzyko wzrasta u nich o 30 proc.).

HTZ działa też antykoncepcyjnie

MIT Tego typu leki nie hamują owulacji, która nadal może występować (choć nieregularnie) u kobiet w okresie klimakterium.

Nie wystarczy samo HTZ, żeby pokonać dokuczliwe objawy

PRAWDA Ważna jest również zmiana stylu życia: dieta uboga w cukry oraz tłuszcze zwierzęce i codzienna porcja ruchu (minimum półgodzinny spacer).