Objawy i przebieg bulimii

Pozory mylą

Osoba cierpiąca na bulimię to najczęściej pewna siebie, uśmiechnięta, zadbana nastolatka (młoda kobieta) o miłej aparycji. Jej masa ciała znajduje się w granicach normy. W związku z tym przez długi okres objawy choroby mogą być niedostrzegane przez rodziców, koleżanki/kolegów, nauczycieli, co także utrudnia wczesne podjęcie interwencji.

Walka o akceptację otoczenia

Dziewczyna cierpiąca na bulimia nervosa nadmiernie koncentruje się na wyglądzie, masie ciała i jedzeniu. Najczęściej nie lubi swojego ciała. Ma niską samoocenę, czuje się bezwartościowa, samotna, niewarta szacunku i miłości ludzi, ale jednocześnie usilnie zabiega o akceptację innych osób. Stara się spełniać oczekiwania rodziców, przyjaciół, nauczycieli, kolegów/koleżanek, znajomych. Uważa, że nie powinna sprawiać im zawodu.
Przeczytaj: Wymiotowanie - sposób na wstyd i poczucie winy?

Nieprawidłowe postrzeganie własnego ciała

Osoba z bulimią psychiczną postrzega swoje ciało jako nienaturalnie grube. Dość często przegląda się w lustrze, mierzy się i waży. Wyniki tych pomiarów zapisuje np. w zeszycie. Wzrost masy ciała powoduje u niej rozdrażnienie i staje się przyczyną zaostrzenia stosowanej diety.
Bulimia rozpoczyna się najczęściej od stosowania diet odchudzających w celu osiągnięcia pożądanej przez dziewczynę masy ciała.

Inne przyczyny bulimii

Do rozwoju symptomów tej choroby mogą przyczynić się także następujące czynniki:
– kłótnie rodzinne,
– śmierć bliskiej osoby,
– choroba,
– zerwanie z chłopakiem,

Atak bulimii – kiedy się go spodziewać?

Kryzys bulimiczny, nazywany także atakiem bulimicznym, może występować w różnych porach dnia. Do czynników, które go wywołują (przyspieszają), można zaliczyć:
– samotność,
– obsesyjne myśli o jedzeniu,
– uczucie napięcia, niepokoju,
– nuda,
– głód.

Atak na jedzenie

W czasie ataku bulimicznego znaczna część dziewcząt zjada duże ilości pożywienia w szybkim tempie. Najczęściej robią to w samotności. Z niecierpliwością (a niekiedy z frustracją) czekają, aż wszyscy lokatorzy wyjdą z domu. Dość często nie potrafią także zapanować nad głodem w obecności rodziców/rodzeństwa/przyjaciół. Przed atakiem nie powstrzymują je groźby tych osób, zamykanie lodówki, chowanie produktów spożywczych.
Podczas „sesji obżarstwa” dziewczęta najchętniej spożywają produkty wysokokaloryczne, bogate w tłuszcze i węglowodany (np. mięso, ciastka, ciasta, lody, majonez, czekoladę, chipsy). Nazywają je produktami „zakazanymi”, „niebezpiecznymi” lub „nieczystymi”.
Wartość kaloryczna posiłku spożytego w ciągu jednego napadu żarłoczności może wynosić od 3500 do 10 000 kcal. Liczba takich napadów w ciągu dnia jest różna i zależy od aktywności życiowej dziewcząt. Podczas „sesji objadania się” na ogół nie jedzą one takich pokarmów, jak: jabłka, marchewki, pizza. Pokarmy te, w ich przekonaniu, są trudne do zwymiotowania. Dziewczęta czasami spożywają także takie produkty, jak: suchy ryż, makaron, surowe ziemniaki, zamrożone mięso, a nawet resztki jedzenia wyjęte ze śmietnika. Czas trwania jednego ataku bulimicznego wynosi od 2 do 4 godzin, a ich częstotliwość waha się od jednego do dziesięciu w ciągu dnia.

Koniec obżarstwa – czas na przeczyszczenie

Dziewczęta najczęściej przestają się objadać, kiedy zaczynają odczuwać nudności, nadmierną pełność w żołądku lub w sytuacji powrotu współlokatorów do domu. W obawie przed przybraniem na wadze dość często prowokują wymioty w trakcie lub po napadzie ataku żarłoczności. Mogą czynić to w toalecie, łazience, swoim pokoju, wkładając palce do ust i łaskocząc przełyk. Gdy ten sposób prowokowania wymiotów nie przynosi rezultatów, wkładają do jamy ustnej takie przedmioty, jak: trzonki łyżek, długopisy, ołówki, sznurki, kable i w ten sposób próbują pobudzić perystaltykę przewodu pokarmowego. W trakcie ataku żarłoczności dość często wypijają także duże ilości płynów, np. słonej wody, soków, herbaty, kawy czy też mleka, by łatwiej zwymiotować pokarm.

Szczupła sylwetka uratowana! I co z tego?

Wywołanie wymiotów z jednej strony powoduje, że dziewczyna czuje się odprężona, spokojna, że jej masa ciała nie wzrośnie, z drugiej zaś wywołuje u niej poczucie winy i wstydu. Po zakończeniu sesji obżarstwa dość często czuje się zmęczona, obojętna, apatyczna. W literaturze przedmiotu na określenie wymienionych zachowań dziewcząt z bulimią psychiczną używa się terminu „błędne koło objadania się”.
Dziewczęta po napadzie żarłoczności dość często zażywają także duże ilości środków przeczyszczających/diuretyków lub uprawiają intensywne ćwiczenia fizyczne.
Fragment pochodzi z książki „Pedagogiczna diagnoza i profilaktyka zaburzeń odżywiania się u młodzieży szkolnej”, autor Marta Kowalczyk, Kraków 2008. Publikacja za zgodą wydawcy. Bibliografia dostępna w redakcji.