POChP – czy warto było „chodzić na dymka”?

Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc (POChP)
Według WHO „POChP jest chorobą, której można zapobiegać i skutecznie leczyć. Występują w niej znaczące zmiany pozapłucne, mogące wpływać na ciężkość choroby indywidualnie u poszczególnych chorych. Zmiany płucne charakteryzują się niecałkowicie odwracalnym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Ograniczenie to jest zwykle postępujące i wiąże się z nieprawidłową odpowiedzią zapalną płuc na szkodliwe pyły lub gazy. Przewlekłe ograniczenie przepływu powietrza jest spowodowane zarówno przez chorobę drobnych dróg oddechowych (obturacyjne zapalenie drobnych oskrzelików), jak i destrukcję miąższu płucnego (rozedmę) występujących z różnym nasileniem u poszczególnych chorych.”
*obturacja = zwężenie

Najważniejsze zmiany pozapłucne spowodowane POChP:

• zaburzenia stanu odżywienia,
• zmniejszenie masy i osłabienie mięśni szkieletowych,
• lęk/depresja,
• zmiany w układzie krążenia,
• osteoporoza,
• przewlekła anemia normobarwliwa i normocytarna
  

Cztery stadia ciężkości przewlekłej obturacyjnej choroby płuc wg klasyfikacji spirometrycznej:

1. stadium I – choroba łagodna,
2. stadium II – umiarkowana,
3. stadium III – ciężka,
4. stadium IV – bardzo ciężka.
   

Przyczyny:

• palenie tytoniu (90% przypadków)
• palenie bierne
• przebywanie w zadymionych pomieszczeniach
• czynniki genetyczne (palacze)
• zanieczyszczenie środowiska.,
• praca w niesprzyjających warunkach np. pyły,
• nawracające zakażenia wirusowe i bakteryjne.
  

Objawy :

• okresowy lub codzienny przewlekły kaszel
• zazwyczaj poranne, przewlekłe odkrztuszanie plwociny
• duszność przy wysiłku, a następnie nawet w spoczynku
• uczucie „ciasnoty” w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu
• przyjmowanie pozycji ułatwiającej oddychanie: siedząca z pochyleniem do przodu i podparciem na rękach
  

W cięższej postaci:

• używanie dodatkowych mięśni oddechowych
• wciąganie przestrzeni międzyżebrowych podczas wdechu
• wdech przez „zasznurowane” usta
• utrata masy ciała jest (źle prognozuje)

Chorobę rozpoznaje się po typowym obrazie klinicznym i wyniku spirometrii. POChP jest często mylona przez ludzi z astmą, ponieważ w obu przypadkach mamy do czynienia ze stanem zapalnym dróg oddechowych. Objawy w POChP występują niemalże stale. Istotnym elementem leczenia jest zapobieganie i terapia zaostrzeń, znacznie utrudniających życie. Przede wszystkim bezdyskusyjnie należy rzucić palenie lub wyeliminować czynniki sprzyjające powstaniu schorzenia. Niejednokrotnie osoby chore nie są w stanie wykonywać samodzielnie czynności dnia codziennego. Wysiłek fizyczny może wyzwolić zadyszkę lub duszność. Tryb życia tych chorych z czasem zmienia się na bierny, a następnie dochodzi do sytuacji gdy chory nie jest w stanie sam się umyć czy ubrać. Choroba straszliwie postępuje. Cierpiący na POChP umiera przez stopniowe uduszenie... A można było temu zapobiec.

Katarzyna Ziaja