Zespół niespokojnych nóg – powszechna dolegliwość czy poważna choroba?
Zespół niespokojnych nóg (Restless Leg Syndrome) jest zespołem objawów, w którym występują przede wszystkim nieprzyjemne wrażeń czuciowe ze strony kończyn. Jako, że dolegliwości te nasilają się w spoczynku, chory odczuwa przymus ciągłego poruszania kończynami.

- Piotr Mieszczański
U kogo występuje zespół niespokojnych nóg?
Szacuje się, że przypadłość ta dotyka nawet 10% dorosłej populacji - jest więc powszechna. Co ciekawe okazuje się, że szczególnie narażone są osoby, które cierpią z powodu trudności z zasypianiem. Badania dowodzą, że choroba nieznacznie częściej dotyka kobiety (ok 60% wszystkich osób). Wydaje się również, że na wystąpienie objawów duży wpływ ma ich obecność u rodziców, co przemawiałoby za wpływem czynników genetycznych.
Zespół niespokojnych nóg towarzyszący innym chorobom
Chociaż większość przypadków nie występuje na podłożu innych dolegliwości, to u części osób może to być objaw wtórny do niedoboru żelaza, reumatoidalnego zapalenia stawów, cukrzycy, niewydolności nerek, a także zażywania niektórych leków. U takich pacjentów ważne jest przede wszystkim właściwe leczenie choroby podstawowej.
Jakie są objawy?
Najczęściej pacjent skarży się na nieprzyjemne wrażenia czuciowe w spoczynku, głównie w okolicach stóp. Niektórzy pacjenci porównują swoje dolegliwości z uczuciem "chodzenia mrówek" pod skórą lub kłucia. Cechą charakterystyczną tego typu zaburzeń jest zmniejszenie się nieprzyjemnych doznań przy zginaniu i prostowaniu palucha (dużego palca u stopy), a także przy zginaniu stopy w stawie skokowym. W konsekwencji sprowadza się to do ciągłego poruszania stopą w celu zmniejszenia wymienionych wyżej objawów.
Dolegliwości nasilają się zwłaszcza w nocy i dołączają się do zaburzeń w zasypianiu, na które skarży się pacjentów.
Jak można zmniejszyć dolegliwości?
U zdecydowanej większości pacjentów nie ma wskazań do stosowania leczenia lub też ogranicza się ono do stosowania ćwiczeń relaksacyjnych, uprawiania sportu i prowadzenia zdrowego trybu życia. Nieliczne osoby, u których dolegliwości osiągają znaczne nasilenie, odczuwają poprawę przy terapii lekami używanymi w chorobie Parkinsona (L-Dopa) lub lekami przeciwpadaczkowymi.