Myśli o samobójstwie – jak je traktować?

Zachowanie samobójcze to działania podejmowane przez kogoś, kto rozważa lub przygotowuje się do spowodowania własnej śmierci. Próba samobójcza to działanie, które ma wywołać śmierć, ale nie przynosi oczekiwanego rezultatu, lecz poważne uszkodzenie ciała.
Co sprawia, że nastolatki chcą odebrać sobie życie?
Okres dojrzewania obfituje w wiele stresujących zmian rozwojowych; zmienia się ciało, sposób myślenia i odczuwania. Silne uczucia pomieszania, lęku, niepewności, presja otoczenia, by osiągać sukcesy w szkole, konieczność myślenia w nowy, bardziej dorosły sposób, wpływają na zdolności nastolatków do rozwiązywania problemów i podejmowania decyzji. Te zmiany mogą być przykre i przytłaczające, tym bardziej, jeśli nakładają się na nie takie wydarzenia, jak rozwód rodziców, zmiana otoczenia, przyjaciół, trudności w szkole czy inne straty. Samobójstwo może wtedy wydawać się dobrym rozwiązaniem. Aż 12-25% starszych dzieci i młodzieży doświadcza różnych form myśli na temat samobójstwa od czasu do czasu. Ryzyko próby samobójczej rośnie wtedy, gdy emocje lub myśli utrzymują się, a zachowanie zmienia zgodnie z nimi (plany samobójcze).
Sygnały ostrzegawcze
Wiele sygnałów ostrzegawczych (myśli, odczucia, zachowania) to także objawy depresji. Obserwacja następujących zachowań przez rodziców i opiekunów może być pomocna w rozpoznaniu osób, które myślą o podjęciu próby samobójczej:

• zmiany w nawykach związanych z jedzeniem i snem,
• spadek zainteresowania codziennymi czynnościami,
• wycofanie z bliskich relacji z rodzicami i przyjaciółmi,
• wybuchy złości i ucieczki,
• picie alkoholu i zażywanie narkotyków,
• zaniedbanie wyglądu zewnętrznego,
• nadmierne podejmowanie ryzyka,
• zaabsorbowanie śmiercią i umieraniem... czytaj dalej w serwisie Wieszjak.pl