Albinizm to stosunkowo rzadkie schorzenie. Polega na braku lub niedoborze barwnika. U albinosów (bo tak nazywamy osoby dotknięte albinizmem) zaobserwować możemy charakterystyczną bardzo jasną karnację, jasne włosy i jasną tęczówkę oka.
Albinizm - co to jest i jakie są jego przyczyny?
Albinizm to schorzenie, które pojawia się nie tylko u ludzi. Brak lub niedobór barwnika skóry, włosów i tęczówki pojawia się również u zwierząt, np. u królików i szczurów. U ludzi albinizm występuje bardzo rzadko. Szacuje się, że występuje z częstotliwością od 1:5000 do 1:15000. Albinizm dotyczy wszystkich grup rasowych. Wyróżnić można dwa rodzaje albinizmu.
Albinizm nabyty
Występuje zdecydowanie najczęściej. Nie pojawia się od razu po urodzeniu. Zazwyczaj objawia się dopiero po 10-15, a czasem nawet 20 roku życia. Albinizm nabyty polega na obumieraniu komórek pigmentowych - melanocytów. Powoduje to plamy na ciele, które po jakimś czasie rozrastają się do coraz większych rozmiarów.
Najczęściej występującą przyczyną albinizmu nabytego jest uszkodzenie mechanizmów oksydacyjnych. Inną, rzadszą przyczyną jest produkowanie przeciwciał skierowanych przeciwko własnym komórkom barwnikowym. Występują dwa rodzaje bielactwa nabytego:
- Bielactwo uogólnione - inaczej zwykle, mieszkane. To najczęstszy typ bielactwa, które atakuje obie strony ciała. Rozwija się w bardzo szybkim tempie. Później proces na chwile się zatrzymuje, by potem zaatakować jeszcze mocniej.
- Bielactwo segmentowe - inaczej ograniczone. Dotyczy tylko jednego miejsca na ciele, np. twarzy, rąk lub nóg. Pojawia się w bardzo młodym wieku, rozwija się przez kilka miesięcy, a później zatrzymuje się.
Albinizm wrodzony
Znacznie rzadszy. Albinizm wrodzony występuje od urodzenia. Jest dziedziczony od rodziców. Zdarza się, że towarzyszą mu problemy ze słuchem lub widzeniem. Wyróżnić można kilka rodzajów albinizmu wrodzonego:
-
Albinizm właściwy - inaczej bielactwo wrodzone uogólnione. Pojawia się w przypadku, gdy na albinizm właściwy miał zarówno ojciec, jak i matka dziecka. Maluch od urodzenia ma skórę w kolorze różowym z małymi plamkami, które z czasem stają się coraz większe i zajmują coraz większy obszar ciała. Albinos zmagający się z albinizmem właściwym zwykle ma bezbarwną tęczówkę, ponieważ jego organizm nie jest w stanie wyprodukować dostatecznej ilości melatoniny. Dodatkowo pojawić się może u niego również światłowstręt i oczopląs.
-
Albinizm lokalny - inaczej bielactwo wrodzone częściowe. Występuje u dzieci, które odziedziczyły nieprawidłowy gen tylko od jednego z rodziców. Odbarwienie zwykle pojawia się na czole, włosach lub rzęsach. U wielu albinosów z lokalną odmianą schorzenia występuje zabarwiona tęczówka oka. Zdarza się, że albinizmowi lokalnemu towarzyszą inne schorzenia. Jednym z zespołów bielactwa częściowego jest zespół Mendego, który dotyczy tylko mężczyzn. To częściowe zmiany bielacze, które połączone są z niemotą i głuchotą.
Leczenie albinizmu
Albinizm nabyty
U albinosów, u których zdiagnozowano albinizm nabyty można podjąć terapię, która ma na celu odzyskanie naturalnego koloru skóry. Najpopularniejszą metodą leczenia jest fototerapia z wykorzystaniem promieni UVA i UVB.
Stosowanie lamp B nie jest skomplikowane - następuje w szpitalu, przychodni lub nawet domu pacjenta. Z kolei przed przyjęciem promieniowania A albinos musi przez jakiś czas przyjmować lek, który zwiększa wrażliwość skóry na światło. Sesje światłem powinno powtarzać się około 2 razy w tygodniu. Pierwsze efekty można zobaczyć po 6-12 miesiącach terapii. Dodatkowo stosować można również preparaty miejscowe - kremy i maści.
Należy zdawać sobie jednak sprawę, że opisywane metody charakteryzują się bardzo niską skutecznością. Możliwe jest zmniejszenie widoczności białych plam na skórze. W zdecydowanej większości przypadków plam nie da się usunąć całkowicie.
Albinizm wrodzony
Jest nieuleczalny. Jak dotąd nie powstał żaden skuteczny sposób na przywrócenie naturalnego koloru tęczówkom, włosom czy skórze.
Albinos - jak powinien o siebie dbać?
Konieczna jest odpowiednia ochrona przed promieniami słonecznymi. Należy używać bardzo wysokich filtrów SPF, aby nie dopuścić do poparzeń. Wpływają one negatywnie nie tylko na komfort życia albinosa, ale i na ewentualnych poparzeń (w przypadku albinizmu nabytego). Trzeba pamiętać, że albinizm w żaden sposób nie zagraża zdrowiu i życiu albinosa. Nie jest również zaraźliwy. Pacjenci z bielactwem nie powinni korzystać z solarium ani wykonywać tatuaży.
Nie ma jednak wątpliwości, że albinizm może mieć związek z innymi schorzeniami. To głównie schorzenia psychiczne, które bardzo często wynikają z poczucia wykluczenia społecznego czy odmienności. W takim wypadku pomocna może być psychoterapia lub opieka lekarza psychiatry.
Więcej o problemach ze skórą:
Atopowe zapalenie skóry: objawym, pielęgnacja, dieta i jadłospis
Łuszczyca - objawy, rodzaje, leczenie, zdjęcia i dieta
Łojotokowe zapalenie skóry głowy (ŁZS): jak leczyć by nie nawracało
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
