Jeszcze wczoraj twoje dziecko skarżyło się na katar i kaszel, a dziś już nie ma siły wstać z łóżka i zrobić kroku, płacząc, że bardzo bolą je nogi? Bez obaw, to prawdopodobnie epidemiczne zapalenie mięśni łydek. Brzmi strasznie, ale jest to choroba krótkotrwała, a jej objawy – odwracalne.
Silny ból łydek u dziecka
Zaczyna się od objawów przypominających grypę, a kończy – na niemożności chodzenia. To epidemiczne zapalenie mięśni łydek, nazywane też BACM (Benign Acute Childhood Myositis). Chorobę najczęściej wywołują wirusy grypy typu B, a rzadziej – inne drobnoustroje (adenowirusy czy enterowirusy).
Na BACM chorują praktycznie wyłącznie dzieci, a głównie chłopcy w wieku od 6 do 9 lat (74% przypadków). Maluchy początkowo skarżą się na objawy, które przywodzą na myśl grypę lub przeziębienie: mają kaszel i katar, a także gorączkę. Dwa lub trzy dni później do symptomów dochodzi kolejny, dużo bardziej niepokojący i nietypowy: bardzo silny ból łydek. Tak silny, że uniemożliwia chodzenie. Nasila się po fazie odpoczynku, na przykład rano, gdy dziecko chce wstać z łóżka.
Choroba pojawia się głównie jesienią i zimą i najczęściej jest powiązana z grypą. Atakuje mięśnie poprzecznie prążkowane. Na szczęście BACM jest krótkotrwałe i odwracalne, a bóle łydek mijają po około tygodniu. Jej pierwszy opisany przypadek zdarzył się w 1957 roku w Szwecji. Jeden z pierwszych opisów przypadków tej choroby w Polsce pochodzi z lutego 2011 roku.
Luty 2011 r. Ośmioletni chłopiec zgłosił się do szpitala z powodu bólu łydek istotnie utrudniającego chodzenie. Od 2 dni stwierdzano gorączkę do 39°C. Przed 2 miesiącami przechorował ospę wietrzną. Przy przyjęciu chłopiec był w stanie ogólnym dość dobrym, bez gorączki, na skórze miał pojedyncze ślady po ospie wietrznej, gardło było lekko zaczerwienione. Innych istotnych odchyleń nie obserwowano. W SOR wykonano podstawowe badania laboratoryjne. Z powodu leukopedii i małopłytkowości, pacjent został skierowany do oddziału szpitalnego. Poszerzono diagnostykę o badania biochemiczne, w których odnotowano prawidłowe wykładniki stanu zapalnego (...). Objawy podmiotowe ustępowały bardzo szybko. W drugiej dobie hospitalizacji chłopiec był bez dolegliwości, toteż nie zlecano żadnego leczenia farmakologicznego. Rozpoznano łagodne ostre zapalenie dziecięce zapalenie mięśni. W badaniach laboratoryjnych następowała nieco wolniejsza, ale systematyczna poprawa wyników (...). Pacjent został wypisany do domu w stanie ogólnym dobrym po sześciu dniach hospitalizacji
– to jeden z pierwszych opisów przypadków tej choroby w Polsce (Standardy Medyczne/Pediatria, 2014; T. 11; 133-139).
Jak leczyć BACM?
Nie ma konkretnego leczenia tej choroby, na pewno jednak trzeba zgłosić się z nią do lekarza, ponieważ podobne objawy pojawiają się np. przy zespole Guillaina-Barrego (GBS).
Należy bezwzględnie udać się z dzieckiem do lekarza, żeby wykluczyć inne poważne schorzenie, jakim jest zespół Guillaina-Barrégo, czyli trwałe uszkodzenie nerwów na skutek zaburzeń autoimmunizacyjnych
– powiedział prof. Szenborn, kierownik Katedry i Kliniki Chorób Infekcyjnych Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu.
Przy BACM podaje się leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne i zaleca ograniczanie aktywności fizycznej. Choroba raczej nie wymaga hospitalizacji – dzieci zatrzymuje się w szpitalu głównie po to, by wykluczyć inne przyczyny bólu.
Warto pamiętać, by przy BACM dbać o nawodnienie małych pacjentów. Nie podaje się natomiast antybiotyków ani żadnych leków przeciwwirusowych.
Polecamy: Słowacja i Włochy walczą z epidemią ciężkich przypadków grypy. Czy czeka nas najgorszy sezon grypowy od lat? Powikłania przeziębienia i grypy – na co uważać?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
