Tetralogia Fallota charakteryzuje się współistnieniem ubytku przegrody międzykomorowej ze zwężeniem pnia płucnego oraz przesunięciem aorty w prawo nad otwór w przegrodzie międzykomorowej (tak zwana aorta jeździec). Czwartą cechą zespołu jest kompensacyjny przerost prawej komory. Tetralogia Fallota często jest diagnozowana u niemowląt, u których pojawia się sinica.
Jakie badania wykonać przy podejrzeniu wady serca?
Osłuchowo nad okolicą serca stwierdza się szmer skurczowy, którego przyczyną jest zwężenie pnia płucnego. W późnym okresie pojawia się sinica i palce pałeczkowate. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej sylwetka serca kształtem przypomina but. W EKG występują cechy przerostu prawej komory.
W badaniu echokardiograficznym widoczny jest przerost mięśnia prawej komory zwykle ze zmienioną zastawką płucną. Echokardiografia przezprzełykowa pozwala na lepsze obrazowanie struktur wewnątrzsercowych. Uwidocznić też można ubytek przegrody międzykomorowej z przeciekiem prawo-lewym i poszerzoną, przemieszczoną aortą.
Przeczytaj: Co robić, gdy dziecko choruje na nadciśnienie?
Jak leczyć niemowlę z rozpoznaną tetralogią Fallota?
Leczenie zachowawcze u niemowlęcia z tetralogią Fallota i sinicą polega głównie na wyczekującej obserwacji pod kątem progresji sinicy lub epizodów okresowego nasilenia sinicy. U pacjentów z napadami anoksemicznymi można podać beta-bloker.
U większości pacjentów wykonuje się korekcję wady przed osiągnięciem wieku młodzieńczego. Sporadycznie zdarza się, że pacjenci bez wcześniejszej operacji dożywają trzeciej dekady życia. Wyróżnia się dwa rodzaje operacji: paliatywne zapewniające zmniejszenie objawów oraz operacje naprawcze.
Operacyjna korekcja wady serca
Większość korekcji paliatywnych polega na wytworzeniu zespolenia między tętnicą systemową a tętnicą płucną. Zabieg naprawczy polega na zamknięciu ubytku w przegrodzie międzykomorowej łatą i rekonstrukcji drogi odpływu prawej komory.
Ponieważ coraz częściej już u dzieci wykonuje się operację naprawczą konieczne jest monitorowanie tych chorych i leczenie nieprawidłowości pozostałych po zabiegu. U pacjentów po operacji często występują przedsionkowe i komorowe zaburzenia rytmu. Z tego powodu uzasadnione jest monitorowanie holterowskie. W niektórych przypadkach konieczne jest wszczepienie kardiowertera-defibrylatora w celu ochrony przed groźnymi zaburzeniami rytmu serca.
Po leczeniu operacyjnym pacjenci narażeni są na infekcyjne zapalenie wsierdzia, dlatego obowiązuje ich profilaktyka antybiotykowa przed między innymi zabiegami stomatologicznymi, bronchoskopią sztywną, niektórymi zabiegami na drogach moczowych i przewodzie pokarmowym.
Zobacz też: Jakie choroby zagrażają powstawaniem tętniaków aorty?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
