Popularnie nazywana „ruchomość zębów” to tak naprawdę wychylenie korony klinicznej zęba w stosunku do kości wyrostka zębodołowego. Stomatolodzy mogą to wychylenie ocenić statycznym pomiarem ruchomości (wychylenie zęba podawane w milimetrach) lub dynamicznym pomiarem ruchomości (mechanoelektronicznie urządzeniem zwanym Periotestem).
Co jest przyczyną ruszających się zębów?
Wyróżniamy trzy stopnie ruchomości zębów, które mogą wynikać z faktu wystąpienia następujących czynników:
- zmiany wielkości powierzchni korzeni (np. w wyniku ich resorpcji wywołanej urazem, zapaleniem, powikłaniem leczenia ortodontycznego),
- zmian w ozębnej (zmiany w więzadłach wokół korzenia zęba powstające, np. w wyniku urazu zgryzowego, leczenia ortodontycznego),
- odkształcania się wyrostka zębodołowego (urazy zgryzowe, urazy mechaniczne, bruksizm, czyli patologiczne tarcie zębami żuchwy o zęby szczęki),
- deformacji substancji twardych zęba (urazy mechaniczne, powikłania próchnicy, powikłania leczenia kanałowego),
- zaburzenia położenia punktu obrotu zęba (przesunięcia po leczeniu ortodontycznym, bruksizm),
- ilościowej utraty tkanek podporowych zęba (parodontoza).
Ruchomość zębów stałych może być akceptowalna lub nieakceptowalna przez pacjentów. Akceptowalne przemieszczenie zębów oznacza zwykle, że pacjent nie odczuwa dyskomfortu czynnościowego (zaburzenia mowy, żucia). W każdym jednak przypadku stwierdzenia ruchomości zębów trzeba zgłosić się na wizytę konsultacyjną do stomatologa.
Polecamy: Pielęgnacja zębów – porady sprzed stu lat
Kiedy leczenie ruchomości zębów jest konieczne?
Jeśli ruchomość okaże się fizjologiczna – nie trzeba się martwić. W innych przypadkach patologicznych trzeba ustalić przyczynę i rozpocząć leczenie by nie utracić zębów. Najczęściej dochodzi do rozchwiania zębów w wyniku konsekwencji związanych z powikłaniami próchnicy (próchnica korzenia zęba, zmiany o-wierzchołkowe, resorpcja korzenia). Często także wynika ono z nieleczonej parodontozy (w jej wyniku tracimy więzadła wokół korzenia i tkankę kostną, dochodzi do zmian w kształcie i konsystencji dziąseł).
Wpływ na ruchomość mają także przebyte urazy zębów (zwichnięcie, złamanie) i przesunięcia (np. w wyniku nieuzupełniania luk po utraconych zębach). Ruchomość może się także pojawić od zaciskania i zgrzytania zębami (bruksizm) lub w stanach po przebytym leczeniu ortodontycznym. W każdym przypadku trzeba podjąć leczenie, którego celem będzie wzmocnienie struktur samego zęba lub tkanek go otaczających. Takie działanie pozwoli utrzymać ząb nieruchomo i zapobiec jego utracie.
Należy pamiętać, że odpowiednio szybkie wyeliminowanie przyczyny daje szansę zaradzenia problemowi.
Zobacz też: Wybicie zęba stałego – pierwsza pomoc
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
