Kompulsywny hazard jest chorobą
Hazard kojarzy nam się nieco staroświecko – jeszcze do niedawna w świadomości społecznej był obecny tylko jako swoista fanaberia znudzonych życiem dandysów. Niewielu z nas przychodziło do głowy, że w niektórych przypadkach – mam tu na myśli osoby kompulsywnie grające – mieliśmy do czynienia z pełnoobjawową chorobą. Chorobą, która dotykała ludzi od zawsze.
Jako zjawisko kliniczne kompulsywny hazard (czyli hazard uprawiany pod wpływem nie dającego się opanować, wewnętrznego przymusu) został ostatecznie opisany i uznany w trzecim wydaniu DSM-u (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – Klasyfikacja Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego) w 1980 roku. Oznacza to, że aż do tego momentu osoby kompulsywnie uprawiające hazard pozbawione były profesjonalnej opieki medycznej i psychologicznej. Jedyną dostępną dla nich formą pomocy były – wzorowane na samopomocowym programie Anonimowych Alkoholików – mitingi Anonimowych Hazardzistów.
Czytaj więcej: Anonimowi Hazardziści
W Polsce powagę problemu dostrzeżono niestety dużo później, czego efektem jest to, że jeszcze dziś wiele osób – także kompulsywnie grających – nie zdaje sobie sprawy z faktu, że hazard uzależnia i że borykają się z ciężką, niekiedy śmiertelną chorobą. Całkiem niedawno zresztą, polskie placówki specjalizujące się w leczeniu uzależnień zaczęły realizować programy terapeutyczne przeznaczone dla osób kompulsywnie uprawiających hazard.
Gdzie można uzyskać pomoc?
Aktualnie, w naszym kraju pomoc można uzyskać w samopomocowych grupach Anonimowych Hazardzistów oraz:
- bezpłatnie - w niektórych profesjonalnych placówkach leczniczych, najczęściej Wojewódzkich Ośrodkach Terapii Uzależnień i Współuzależnienia oraz Poradniach Terapii Uzależnień i Współuzależnienia;
- płatnie – w niektórych prywatnych ośrodkach leczenia uzależnień i zaburzeń kontroli impulsów.
Warto zwrócić jednak uwagę na fakt, że tzw. uzależnienie od hazardu nie jest tym samym, co uzależnienie od substancji psychoaktywnych (np. alkoholu). Nie bez powodu zresztą kompulsywny hazard umieszcza się w klasyfikacjach medycznych z grupie tzw. zaburzeń kontroli impulsów. Postuluje to prowadzenie specyficznych dla tej grupy zaburzeń oddziaływań terapeutycznych, które nie zawsze pokrywają się z oddziaływaniami stosowanymi w leczeniu uzależnień od substancji psychoaktywnych.
Polecamy: Kryteria diagnostyczne kompulsywnego hazardu
Właściwa terapia
Istnieją co prawda elementy wspólne, łączące np. alkoholizm z kompulsywnym hazardem, istnieją także procedury terapeutyczne, które okazują się skuteczne w przypadku obu zaburzeń – ważnym jest jednak, aby wyraźnie rozróżniać obie te jednostki chorobowe. Zachęcam tym samym do tego, aby – szukając pomocy dla siebie lub swoich bliskich – zwracać uwagę na profesjonalne przygotowanie kadry do pracy z zaburzeniami kontroli impulsów – nie tylko zaś szeroko pojmowanymi uzależnieniami.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
