Farmakoterapia miażdżycy
W leczeniu chorób tętnic zalecane jest stosowanie leków regulujących stężenie tłuszczów we krwi.
Istnieją preparaty, które „zbijają zły” cholesterol. Statyny są lekami, które obniżają stężenie frakcji LDL cholesterolu i w mniejszym stopniu również triglicerydów. Udowodniono, że opóźniają one rozwój miażdżycy. Fibraty z kolei zmniejszają przede wszystkim stężenie triglicerydów oraz zwiększają stężenie HDL nieznacznie redukując LDL. Sterole lub stanole hamują wchłanianie cholesterolu z jelit. Substancje te dodawane są do niektórych margaryn.
Kolejną grupą leków stosowanych w leczeniu miażdżycy są leki przeciwzakrzepowe (np. kwas acetylosalicylowy), który zapobiega sklejaniu się płytek krwi, co utrudnia powstawanie zakrzepów. Podawanie tego leku w niewielkich dawkach jest zalecane w profilaktyce udaru mózgu, zawału serca oraz chorób kończyn dolnych. Stosowanie leków przeciwzakrzepowych należy przerwać na kilka dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym z uwagi na mogące wystąpić krwawienia. U chorych z zaawansowanymi zmianami miażdżycowymi w kończynach dolnych stosuje się niekiedy leki hamujące krzepnięcie krwi, np. heparynę. Chorzy ci powinni uważać na krwawienia oraz stale kontrolować wskaźnik INR.
Leki ułatwiające przepływ krwi działają przede wszystkim w mechanizmie odkształcania erytrocytów tak, aby mogły przepłynąć z prądem krwi.
Leki rozszerzające tętnice są kolejną grupą leków używanych w leczeniu miażdżycy. Farmakologiczne rozszerzenie naczyń dotyczy głównie zdrowych, podatnych na rozciąganie tętnic krążenia obocznego, co ułatwia ukrwienie narządów. Leki te działają na wszystkie tętnice organizmu, co może wywołać obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, a to z kolei spowodować, że mniej krwi dopłynie do chorej kończyny.
Przeczytaj również: Jak leczenie przeciwzakrzepowe zmienia nasze życie?
Metody inwazyjne
Czasami zdarza się tak, iż dla poprawienia lub przywrócenia drożności zmienionej miażdżycowo tętnicy potrzebny jest zabieg chirurgiczny. Najczęściej wykonywane operacje tętnic to udrażnianie tętnicy polegające na usunięciu ze światła naczynia skrzeplin i blaszek miażdżycowych. Innym rozwiązaniem jest założenie pomostu (by-pass) omijającego zwężony lub zamknięty odcinek naczynia.
Mniej inwazyjnym leczenie oferują metody przezskórne. Najczęściej stosowaną wewnątrznaczyniową metodą rozszerzania zwężonych tętnic jest angioplastyka balonowa. Zabieg ten polega na wprowadzeniu do tętnicy cewnika zakończonego balonem. Po umieszczeniu balonika w zwężonym miejscu wypełnia się go pod ciśnieniem co powoduje wtłoczenie skrzeplin i blaszek miażdżycowych w ścianę tętnicy. Równocześnie ulegają rozciągnięciu ściany tętnicy. Następnie opróżnia się balon i wyjmuje cewnik.
Kolejne rozwiązanie polega na założeniu do tętnicy rusztowania (stentu), którego zadaniem jest podpieranie ściany tętnicy od wewnętrznej strony.
Czytaj też: Jakie leczenie inwazyjne stosujemy w chorobach naczyń?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
