Nadciśnienie tętnicze kobiety w ciąży może doprowadzić do opóźnionego wzrostu wewnątrzmacicznego, przedwczesnego porodu lub nawet śmierci płodu. Kryteria rozpoznania są takie same jak u pozostałych osób. Nadciśnienie tętnicze rozpoznaje się jeśli wartości w kilku pomiarach są równe lub wyższe od 140/90 mmHg.
Zobacz też: Jakie leki stosuje się w nadciśnieniu tętniczym?
Klasyfikacja nadciśnienia tętniczego w ciąży:
- Nadciśnienie tętnicze wcześniej istniejące – rozpoznane przed ciążą lub do 20. tygodnia ciąży, zwykle utrzymuje się > 42 dni po porodzie.
- Nadciśnienie tętnicze ciążowe – rozwija się po 20. tygodniu ciąży, ustępuje zwykle w ciągu 42 dni po porodzie; jeśli występuje znaczny białkomocz > 300 mg/l lub 500 mg/dobę, określane jest jako stan przedrzucawkowy.
- Nadciśnienie tętnicze wcześniej istniejące z nałożonym nadciśnieniem ciążowym z białkomoczem – nadciśnienie wcześniej istniejące z dalszym wzrostem ciśnienia i białkomoczem > 3g/dobę po 20. tygodniu ciąży.
- Nadciśnienie tętnicze niesklasyfikowane przed porodem – rozpoznane po 20. tygodniu ciąży, nieznane wcześniejsze wartości ciśnienia tętniczego.
Ze względu na możliwość wystąpienia groźnych powikłań w przebiegu nadciśnienia w ciąży zaleca się wykonanie następujących badań: morfologia krwi, transaminazy, LDH, kwas moczowy i kreatynina, badanie moczu w kierunku proteinurii, w razie dodatniego wyniku dobowa zbiórka moczu.
Co można zrobić z nadciśnieniem tętniczym w ciąży?
W zależności od wysokości ciśnienia tętniczego, zaawansowania ciąży, obecności matczynych lub płodowych powikłań zaleca się: ograniczenie aktywności fizycznej i leżenie w pozycji na lewym boku i/lub leczenie farmakologiczne. Farmakoterapię należy wprowadzić jeśli RR wynosi co najmniej 140/90 mmHg przy współistniejącym nadciśnieniu ciążowym lub wcześniej istniejącym nadciśnieniu, a także w przypadku nadciśnienia tętniczego i subklinicznego lub objawowego uszkodzenia narządów. Wartość 150/90 mmHg stanowi próg do rozpoczęcia farmakoterapii w pozostałych przypadkach.
Lekami z wyboru są metyldopa, labetalol i blokery kanału wapniowego. Inhibitory konwertazy angiotensyny i antagoniści receptora dla angiotensyny typu II są przeciwwskazane ze względu na działanie teratogenne. Nie powinno się stosować diuretyków w stanie przedrzucawkowym, jeśli diureza jest prawidłowa. Leczenie farmakologiczne ma na celu zapobiec wystąpieniu stanu przedrzucawkowego i rzucawki.
Zobacz też: Jak radzić sobie z nadciśnieniem tętniczym?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
