Dorosłe Dzieci Alkoholików, czyli DDA
Dorosłe osoby, które żyły i dorastały w rodzinie, gdzie jedno lub obydwoje rodziców piło patologicznie alkohol, nazywamy Dorosłymi Dziećmi Alkoholików (DDA).
W praktyce klinicznej mówi się o syndromie DDA, czyli zespole problemów i zaburzeń wynikających z destrukcyjnych schematów osobistych, powstałych w dzieciństwie w rodzinie alkoholowej, które utrudniają adekwatny kontakt z rzeczywistością. Przeżywanie i interpretowanie aktualnych wydarzeń i relacji odbywa się przez pryzmat bolesnych doświadczeń dzieciństwa. Zniekształcenia te nie są przez DDA uświadamiane. Powodują wiele zaburzeń pacjenta w kontakcie z samym sobą oraz z innymi osobami, szczególnie z tymi, z którymi jest w bliskich związkach.
Najczęściej to właśnie kłopoty w relacjach z bliskimi są powodem zgłaszania się po pomoc. Warto jednak pamiętać, że nie wszystkie osoby wychowujące się w takiej rodzinie doświadczają w dorosłym życiu poważnych trudności.
Jak rozpoznać DDA?
Charakterystyczne cechy DDA dotyczą różnych obszarów życia:
- w kontaktach z samym sobą: są często bezlitosnymi krytykami wobec siebie, obawiają się zmiany, która kojarzy im się ze stratą, czują się winni, gdy robią coś dla siebie, są nadmiernie odpowiedzialne lub zupełnie nieodpowiedzialne, boją się utraty kontroli, uporczywie poszukują potwierdzenia własnej wartości, która waha się w zależności od tego, jak reagują na nich inni ludzie, często obawiają się, że stracą coś, na czym im zależy.
- W relacjach z innymi ludźmi: obawiają się porzucenia, w związkach idą na całość – od razu skaczą „na głęboką wodę”, mają przekonanie, że przy głębszym poznaniu dużo tracą, zakładają więc maski z obawy, żeby inni nie odkryli ich nieatrakcyjności, często są nadmiernie lojalni bez względu na cenę, którą za to płacą, mylą miłość z litością.
- Życie emocjonalne: są podatni na zranienie, boją się okazywania i przeżywania uczuć, mają małą zdolność do odprężania się i spontanicznej zabawy, obawiają się konfliktu i okazywania złości, mają tendencję do impulsywnych zachowań.
- W sposobie życia: zgadują, co jest normalne, w trudnych sytuacjach widzą świat w barwach czarno-białych, mają gotowość do kłamania, gdy równie dobrze mogłyby mówić prawdę, cechuje je skłonność do nałogów i kompulsywnych zachowań, pozostają w trudnych sytuacjach dłużej niż inni bez względu na koszty osobiste.
Zobacz też: Jak rozpoznać współuzależnienie?
Na czym polega terapia DDA?
W psychoterapii DDA cele zawsze ustalane są przez pacjenta i terapeutę. Można jednak stwierdzić, że zwykle koncentrują się między innymi na:
- uporządkowaniu dzieciństwa,
- nazwaniu doznanych krzywd,
- odreagowaniu urazów,
- nazwaniu niezaspokojonych potrzeb,
- nauce nowych zachowań i zmianie sposobu myślenia,
- konstruktywnym radzeniu sobie z emocjami, a w konsekwencji poprawieniu jakości życia w różnych jego obszarach.
Bibliografia:
Sobolewska-Melibruda Z. (2011), Psychoterapia Dorosłych Dzieci Alkoholików, Warszawa: IPZ.
Woitiz J.G.(2000), Dorosłe dzieci alkoholików, Warszawa: Akuracik.
Zobacz też: Rozwój uzależnienia od alkoholu – fazy choroby
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
