Jakie cechy ma Dorosłe Dziecko Alkoholika?
- W relacjach z ludźmi zgaduje, co jest normalne.
- Często ma trudności z przeprowadzeniem swoich zamiarów od początku do końca.
- Kłamie, kiedy równie dobrze mógłby powiedzieć prawdę.
- Osądza siebie bezlitośnie.
- Miewa problemy z przeżywaniem radości i z zabawą.
- Traktuje siebie bardzo poważnie.
- Ma trudności z nawiązywaniem bliskich kontaktów.
- Przesadnie reaguje na zmiany, na które nie ma wpływu.
- Bezustannie poszukuje potwierdzenia i uznania od innych.
- Uważa, że bardzo różni się od innych.
- Jest albo nadmiernie odpowiedzialny albo całkowicie nieodpowiedzialny.
- Bywa niezwykle lojalny, nawet w obliczu dowodów, że druga strona na to nie zasługuje.
- Często ulega impulsom.
- Czuje się winny, staje w obronie własnych potrzeb i często ustępuje innym.
- Czuje strach przed ludźmi, a zwłaszcza przed wszelkiego rodzaju władzą i zwierzchnikami.
- Czuje strach przed cudzym gniewem i awanturami.
- Zachowuje się często jak ofiara.
- Bardzo boi się porzucenia lub utraty bliskich osób.
- Obawia się ukazywania swoich uczuć.
- Miewa skłonność do nadużywania alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych.
- Miewa skłonność do sztywnego trzymania się raz obranego kierunku działania, bez poważnego rozpatrzenia innych możliwości postępowania.
Zobacz też: Syndrom DDA - kiedy przeszłość nie daje o sobie zapomnieć...
Co dalej?
W przypadku stwierdzenia, że jest się DDA, ważne jest zapytanie siebie, co to dla mnie znaczy. Jeśli mówienie o sobie „Jestem DDA”, ma być „etykietką” wyjaśniającą nasze dziwne zachowanie, niekoniecznie jest to rozsądne. Jeśli staje się motywacją, by zmienić swoje życie i poczuć się lepiej – jest jak najbardziej pomocne.
Zobacz też: Dzieci alkoholików
Na podstawie: J.G. Woititz, Dorosłe Dzieci Alkoholików, „Akuracik”, Warszawawa 2000
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
