Wachlarz badań wykonywanych w diagnostyce wad serca jest bardzo szeroki. Do dyspozycji mamy osłuchiwanie serca, EKG, badanie radiologiczne klatki piersiowej, badanie echokardiograficzne, koronarografię i cewnikowanie serca. Które badanie będzie najlepsze?
Jakie objawy przemawiają za wadą serca?
Z informacji uzyskanych z wywiadu zebranego od pacjenta należy zwrócić uwagę na łatwe męczenie się, duszność, omdlenia, uczucie kołatania serca. W badaniu przedmiotowym można przy osłuchiwaniu okolicy serca wysłuchać szmery związane w ograniczeniem przepływu krwi przez zastawkę lub pochodzące z fali zwrotnej a także różne zaburzenia rytmu. Można wyczuć przemieszczone uderzenie koniuszkowe.
Badanie EKG zwykle jest prawidłowe, ale może również ujawnić zaburzenia rytmu najczęściej migotanie i trzepotanie przedsionków, mogą być także widoczne powiększenie i przerost poszczególnych przedsionków i komór serca. Te cechy są również widoczne w badaniu radiologicznym klatki piersiowej.
Złoty standard – badanie echokardiograficzne
Podstawowym badaniem pozostaje jednak badanie echokardiograficzne serca. Badanie może być wykonane za pomocą głowicy przykładanej do klatki piersiowej lub wprowadzanej do przełyku. Badanie umożliwia obrazowanie jam serca, zastawek, osierdzia. Dokonuje się pomiarów grubości mięśnia lewej i prawej komory, a także obu przedsionków i przegrody międzykomorowej.
Przeczytaj: Co powinniśmy wiedzieć o echokardiografii?
Jakie objawy w echo przemawiają za wadą serca?
Zwiększenie grubości mięśnia komór jest związane z przeciążeniem ciśnieniowym serca i są często spotykane w wadach zastawkowych serca typu zwężeń zastawek. Z kolei u pacjentów z niedomykalnością zastawek dochodzi do rozstrzeni jam serca, czyli powiększenia ich średnicy. Ocenia się także kurczliwość mięśnia sercowego, która jest upośledzona, gdy dochodzi do niewydolności narządu.
Badanie echokardiograficzne umożliwia ocenę morfologii i funkcji samych zastawek. Można uwidocznić poszczególne płatki zastawek, przepływ krwi przez poszczególne ujścia. Można także zmierzyć falę zwrotną w przypadku niedomykalności zastawek, dokonuje się analizy jej szerokości i zasięgu.
Z kolei ocena stopnia zwężenia wymaga oszacowania skurczowego gradientu ciśnień przez zastawkę oraz pola powierzchni zastawki. Ten parametr stanowi najważniejszy wykładnik ciężkości zwężenia. Można także wnioskować o przyczynie wady zastawkowej poprzez pogrubienia i zwapnienia w obrębie strun ścięgnistych i płatków zastawki, obecność wegetacji bakteryjnej na zastawce.
Cewnikowanie serca (obecnie coraz rzadziej wykonywane) ma sens, gdy istnieją wątpliwości co do rozmiaru niedomykalności czy zwężenia zastawki, zaburzeń hemodynamicznych.
Przeczytaj: Zwężenie zastawki aortalnej
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
