Prowadzenie skutecznych działań profilaktycznych dotyczących zaburzeń odżywiania się w środowisku szkolnym zależy przede wszystkim od włączenia się w ten proces rodziców uczniów.
Głównymi zadaniami rodziców w profilaktyce zaburzeń odżywiania się w środowisku szkolnym powinny być:
– uczestnictwo w tworzeniu i ewaluacji szkolnego programu profilaktycznego;
– udział w spotkaniach edukacyjnych dotyczących zagadnień zaburzeń odżywiania się oraz prawidłowości i zaburzeń wieku dorastania;
– dostarczanie informacji nauczycielom, wychowawcom, pedagogom szkolnym o stanie zdrowia dzieci, ich stosunku do odżywiania się i własnej atrakcyjności fizycznej, sposobach spędzania czasu wolnego;
– uczestnictwo w dyskusjach, spotkaniach szkoleniowych umożliwiających rozwijanie umiejętności i kompetencji wychowawczych, zwłaszcza umiejętności komunikowania się z dzieckiem w okresie dorastania.
Przeczytaj: Rola szkoły w zwalczaniu anoreksji
Ważna współpraca
Dobry kontakt rodziców z nauczycielami, wychowawcami, dyrektorem, pedagogiem szkolnym, wymiana informacji o stanie zdrowia uczniów, ich postaw wobec odżywiania się i wyglądu, stosunku do kanonów mody i urody upowszechnianych przez mass media sprzyjają działaniom zmierzającym do ochrony młodzieży przed negatywnymi następstwami anoreksji psychicznej i bulimii psychicznej.
Przeczytaj: Jak rozpoznać anoreksję?
Fragment pochodzi z książki „Pedagogiczna diagnoza i profilaktyka zaburzeń odżywiania się u młodzieży szkolnej”, autor Marta Kowalczyk, Kraków 2008. Publikacja za zgodą wydawcy. Bibliografia dostępna w redakcji.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
