Jak przebiega koronarografia?
Koronarografia polega na nakłuciu naczynia tętniczego najczęściej jest to tętnica udowa prawa, przez którą wprowadza się specjalny, cienki cewnik do światła naczynia. Cewnik następnie przemieszcza się w aorcie w miejsce odejścia od niej tętnic wieńcowych. Znajduje się to na odcinku wstępującym aorty zaraz po jej wyjściu z serca.
Przez wprowadzony cewnik podaje się następnie środek cieniujący najczęściej niejonowy o niskiej osmolarności, aby zmniejszyć częstość powikłań i działań niepożądanych. Środek ten umożliwia uwidocznienie naczynia na wykonywanych zdjęciach rentgenowskich. Uzyskane obrazy mogą być zapisywane na komputerach, co pozwala na archiwizację i wielokrotne odtwarzanie badania w celu ponownej oceny.
Co ocenia się podczas badania?
Nakłute naczynie uciska się po zabiegu powyżej miejsca wkłucia, aby zapobiec krwawieniu. W celu prawidłowego wykonania badania konieczne jest uzyskanie obrazu każdego segmentu poszczególnych tętnic wieńcowych.
Ocenia się rozkład gałęzi naczyń, przewężenia światła oraz ubytki wypełnienia naczynia, nieregularność zarysu ścian, obecność zwapnień, możliwość wykonania pomostowania lub angioplastyki, czyli zabezpieczenia zwężonego naczynia poprzez wszczepienie specjalnych siatek rozprężających naczynie, które pozostawia się w miejscu zwężenia lub samego rozszerzania naczynia poprzez użycie specjalnych balonów wewnątrznaczyniowych.
Możliwe jest rozpoznanie dynamicznych przyczyn utrudniających przepływ przez naczynie jak skurcz tętnicy lub mostek mięśniowy i odróżnienie ich od przeszkód anatomicznych jak blaszka miażdżycowa lub skrzeplina.
Zobacz także: Na czym polega choroba niedokrwienna serca?
Ograniczenia koronarografii:
- obrazuje jedynie światło naczynia, nie mówi nic o jego ścianie,
- można nie rozpoznać skrzeplin w świetle naczynia,
- niedoszacowanie stopnia zwężenia.
Kiedy wskazane jest wykonanie koronarografii?
Jako, że jest to badanie inwazyjne zasadność jego wykonania musi być dokładnie poddana analizie i uzasadniona. Wskazania do wykonania koronarografii dzielą się na pilne i planowe.
Spośród wskazań planowych najczęstsze to: choroba wieńcowa oporna na leczenie farmakologiczne, niedawno rozpoznana choroba wieńcowa, utrzymujące się bóle w klatce piersiowej przy niejednoznacznych wynikach badań nieinwazyjnych, obecność czynników ryzyka nawet bez objawów choroby wieńcowej u osób wykonujących określone zawody, np. pilot, kierowca.
Kiedy konieczne jest niezwłoczne wykonanie koronarografii?
Wskazania pilne obejmują między innymi: ostry zawał serca – gdy pacjent jest kwalifikowany to pierwotnej angioplastyki wieńcowej, bóle wieńcowe utrzymujące się po zawale serca. Trzecia grupa wskazań to przypadki, kiedy trzeba dokonać oceny stanu tętnic wieńcowych u chorych przed planowymi zabiegami kardiochirurgicznymi.
Polecamy: Inwazyjne metody leczenia zawału mięśnia sercowego
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
