Jak się zarażamy?
Wraz z wydalinami zakażonych zwierząt, bakterie wędrują do zbiorników wodnych i wilgotnej gleby, skąd mogą trafić do ludzkiego organizmu poprzez skórę, błony śluzowe, spojówki. Może do tego dojść także na terenie Polski – nie trzeba zatem wyjeżdżać do tropików, aby ulec zakażeniu (choć nie wydaje się to pocieszające...). Dlatego pamiętajmy, że należy unikać chodzenia boso po terenach podmokłych i powstrzymywać się od pływania poza akwenami przeznaczonymi do tego celu.
Polecamy: Żółta gorączka atakuje w tropikach
Objawy i rozpoznanie
Ze względu na brak charakterystycznych dla choroby objawów, wielki nacisk należy położyć na dokładnie i umiejętnie zebrany wywiad lekarski. Nie należy zapominać o poinformowaniu lekarza o swoich podróżach oraz o ich przebiegu (kontakt z wodą? chodzenie boso?), gdyż ta informacja w zestawieniu z gorączką o nieznanym pochodzeniu, bólami mięśni (zwłaszcza nóg) i okolicy lędźwiowej, nudnościami, wybroczynami na skórze w około 1-3 tygodnie po domniemanej ekspozycji, może pomóc zdiagnozować leptospirozę. Wyżej wymienione objawy (I faza), mogą ewoluować w kierunku objawów narządowych (II faza) – dotyczących opon mózgowo-rdzeniowych, nerek, wątroby. Niezbędne w takich przypadkach są badania dodatkowe – z krwi, moczu, czasem płynu mózgowo-rdzeniowego oraz badania serologiczne – mające wykryć przeciwciała, które organizm wytwarza przeciw drobnoustrojom.
Leczenie i rokowanie
W większości przypadków chorobę można wyleczyć używając antybiotyków – między innymi penicyliny, doksycykliny. Skuteczność leczenia jest tym większa, im wcześniej się je rozpocznie i im mniejsze spustoszenie wśród narządów poczyni rozwijający się stan zapalny.
Polecamy: Dur brzuszny - zapomniana choroba
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
