Jak rozpoznać zaparcie psychogenne?
Dziecko, które jest przyzwyczajone do korzystania z toalety tylko w swoim domu, często spotykające się z negatywną reakcją rodziców na toalety publiczne, które nie jest nauczone jak sobie radzić w takim miejscu może mieć wiele kłopotów jeśli samo sobie zostanie postawione przed koniecznością korzystania z toalety w innym miejscu niż zazwyczaj. Problemy te mogą być nasilone poprzez często spotykany problem niewystarczającej czystości w toaletach szkolnych, brakiem papieru toaletowego, mydła do mycia rąk czy brzydki zapach. Wszystkie te elementy mogą powodować, że dziecka celowo będzie unikało korzystania z toalety, nie zdecyduje się na oddanie stolca mimo uczucia parcia.
Jak postępować z dzieckiem?
Powtarzające się tego typu sytuacje mogą prowadzić do pojawienia się zaparć. Niestety zaparcia niezależnie od przyczyny mają tendencje do samopogłębiania się. Pierwotna przyczyna może być nawet bardziej prozaiczna niż wymienione powyżej. Warto zapytać czy dziecka na pewno nie wstydzi się zapytać nauczyciela o możliwość wyjścia do toalety w czasie zajęć. O higienie należy mówić w sposób naturalny, wyjaśniając, że brzydki zapach jest nieodłącznym elementem i dotyczy on wszystkich osób a nie tylko dziecka. Alternatywnym sposobem postępowania jest przyzwyczajenie dziecka do tego aby załatwiało się każdego dnia rano przed wyjściem do szkoły.
Niekiedy pojawienie się zaparć może świadczyć o poważnych zaburzeniach emocjonalnego rozwoju dziecka. W ten sposób może reagować ono na problemy pojawiające się w otoczeniu takie jak rozwód rodziców, pojawienie się rodzeństwa czy zmiana miejsca zamieszkania i opuszczenie przyjaciół.
Polecamy: Zaparcia- choroba społeczna.
Diagnoza i terapia zaparć psychogennych.
Zebranie wywiadu w kierunku możliwych przyczyn psychicznych zaparć jest równie ważne jak pytania dotyczące zdrowia somatycznego. Kiedy zaparcia stają się problemem, obowiązkiem jest dokładne zbadanie dziecka oraz wykonanie badań pomocniczych w celu wykluczenia innych przyczyn zaparć. Na leczenie zaparć o podłożu psychogennym oprócz odpowiedniej diety, spożywania odpowiednich płynów, niekiedy środków o działaniu przeczyszczającym składa się także leczenie psychologiczne. Stosowane mogą być różne techniki takie jak terapia rozluźniająca dziecko, uczenie relaksacji i odreagowywania napięć, wyrażanie, nazywanie emocji . Istotna jest rozmowa terapeutyczna z rodzicami na temat ich roli w procesie leczenia, niepokojów związanych z chorobą i z kontaktem z dzieckiem oraz o sposobach radzenia sobie z tymi problemami oraz rozmowa edukacyjna o związku objawów dziecka z jego emocjami i z emocjami w rodzinie.
Choć zaparcie psychogenne wśród dzieci występuje często, to podejrzenie etiologii psychogennej nie zwalnia rodziców z bacznej obserwacji dziecka a lekarza z dokładnego zbadania malucha w celu wykluczenia innych przyczyn zaparcia.
Dowiedz się więcej: Rola diety w leczeniu zaparć.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
