Czym jest choroba Parkinsona?
Choroba Parkinsona to powoli postępująca, samoistna choroba neurodegeneracyjna. Dochodzi w niej do ubytku komórek dopaminergicznych istoty czarnej. Należy do chorób układu pozapiramidowego. Głównymi objawami są:
- spowolnienie ruchowe,
- sztywność mięśniowa,
- drżenie spoczynkowe,
- zaburzenia postawy.
Leczenie farmakologiczne
Przyczyna rozwoju choroby Parkinsona nie jest znana. Leczenie farmakologiczne jest więc jedynie terapią objawową. Polega na uzupełnieniu niedoborów endogennej dopaminy. Głównym lekiem jest lewodopa (L-dopa). Występuje w preparatach łączonych z inhibitorem dekarboksylazy dopy (m.in. benserazydem, karbidopą), który powoduje zmniejszenie jej obwodowego rozkładu. Inne leki znajdujące zastosowanie w chorobie to: agoniści dopaminy, inhibitory metylotransferazy katecholowej (COMT, stosowane łącznie z L-dopą), leki cholinolityczne, amantadyna, inhibitory monoaminooksydazy typu B.
Kiedy konieczna interwencja chirurga?
L-dopa nie zawsze powoduje łagodzenie objawów choroby. Po kilku latach stosowania słabnie jej siła działania, może wówczas dojść do oporności organizmu na lek i występowania licznych działań niepożądanych. W przypadku ciężkich objawów choroby, które nie dają się łagodzić farmakologicznie uzupełnieniem terapii jest leczenie chirurgiczne.
Na czym polega leczenie operacyjne?
Leczenie chirurgiczne polega na stereotaktycznym, uszkodzeniu określonych struktur jąder podkorowych (ablacji) lub głębokiej stymulacji mózgu (wybiórczym blokowaniu określonych jąder podstawy przez ciągłą stymulację prądem o wysokiej częstotliwości).
Przeczytaj: Farmakoterapia depresji w chorobie Parkinsona
Operacje stereotaktyczne (wykorzystujące trójwymiarową wizualizację) wykonywane są we wzgórzu (talamotomia), w gałce bladej (palidotomia) lub w okolicy jądra niskowzgórzowego (subtalamotomia). Polegają na termicznym uszkodzeniu wybranej części struktury, która jest nadmiernie aktywna.
Głęboka stymulacja mózgu (DBS)- polega na wszczepieniu elektrody do jąder podkorowych. W okolicy podobojczykowej, pod skórą, umieszczony jest stymulator generujący prąd o wysokiej częstotliwości. To, do jakich jąder podkorowych zostanie umieszczona elektroda zależy od dominujących u chorego objawów. Zazwyczaj wybiera się: gałkę bladą, jądro niskowzgórzowe lub jądro brzuszno-przyśrodkowe wzgórza. DBS nie powoduje trwałego uszkodzenia struktur mózgu w przeciwieństwie do operacji stereotaktycznej.
Leczenie chirurgiczne, ze względu na mniejszą skuteczność, koszty i działania niepożądane nie jest jednak w stanie zastąpić tradycyjnego farmakologicznego leczenia.
Terapia choroby Parkinsona opiera się głównie na lekach objawowych. Gdy nie jest ona wystarczająca, może być uzupełniona leczeniem chirurgicznym (operacje stereotaktyczne, głęboka stymulacja mózgu).
Polecamy: Zaburzenia lękowe w chorobie Parkinsona
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
