Nie zawsze ciąża
Brak krwawień miesiączkowych przez ponad 3 miesiące określa się mianem „wtórnego braku miesiączki”. Stan taki zawsze wymaga wizyty u ginekologa, celem wyjaśnienia przyczyny patologii.
Zaburzenia hormonalne
Za większość przypadków braku miesiączki u kobiet miesiączkujących dotychczas prawidłowo odpowiedzialne są zaburzenia hormonalne. Zaburzenia te dotyczyć mogą hormonów produkowanych przez podwzgórze, przysadkę mózgową, tarczycę oraz oczywiście hormonów płciowych.
Do ustania miesiączkowania dojść może, gdy zadziałają czynniki wpływające na czynność podwzgórza i przysadki mózgowej. Czynnikami tymi mogą być:
- stres,
- duży spadek masy ciała – na skutek intensywnego odchudzania, w zaburzeniach odżywiania (w anoreksji czy bulimii),
- nadmierny wysiłek fizyczny (dotyczy to przede wszystkim kobiet zawodowo zajmujących się sportem).
Częstym powodem ustania miesiączkowania jest hiperprolaktynemia, czyli nadmierne wydzielanie prolaktyny przez przysadkę mózgową. W przysadce znajdować może się guz produkujący hormon, bądź też prolaktyna wytwarzana jest w zbyt dużych ilościach w odpowiedzi na czynniki takie jak stres, stosunek seksualny czy sen.
Polecamy: Hiperprolaktynemia - objawy
Zaburzenia tarczycy
Kolejną potencjalną przyczyną mogą być zaburzenia czynności tarczycy (zarówno jej nadczynność jak i niedoczynność). Nie można pominąć także nieprawidłowej czynności jajników – choćby w zespole policystycznych jajników (PCOS).
Inne przyczyny
Inne przyczyny przedłużającego się braku miesiączki są znacznie rzadsze – należą do nich ciężkie choroby ogólnoustrojowe, stany zapalne w obrębie narządów płciowych (macicy, przydatków). Także przyjmowanie niektórych leków (zwłaszcza leków psychiatrycznych) wpływać może na długość cyklu miesiączkowego (dzieje się to przez wpływ na układ hormonalny).
Czytaj także: Niepokojące objawy w przebiegu cyklu miesiączkowego
Jakie badania?
Jakie badania zleca lekarz diagnozując przyczynę przedłużającego się braku miesiączki?
Po rozmowie z pacjentką na temat jej dolegliwości, przebytych chorób, przyjmowanych leków, lekarz zleca zwykle wykonanie zestawu badań, których wyniki pozwolą mu na rozpoznanie przyczyn problemu, bądź przynajmniej go do tego rozpoznania przybliżą.
Oprócz badania ginekologicznego oraz przezpochwowego USG wykonywane są oznaczenia poziomu hormonów we krwi, w tym:
- oznaczenie FSH, LH, estrogenów i testosteronu,
- stężenie prolaktyny (PRL) oraz tzw. test hamowania metoklopramidem,
- stężenie TSH oraz hormonów tarczycy i innych.
W zależności od wyników tych badań podejmowana jest decyzja o metodzie leczenia przyczyny braku miesiączki, bądź też, jeśli nie da się tej przyczyny określić – zlecane jest wykonanie kolejnych analiz.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
