Jakie są rodzaje przeszczepów skórnych?
Przeszczepy skórne dzielimy w zależności od grubości tkanek pobranych do transplantacji. Wykonuje się przeszczepy naskórkowe, skóry pełnej i niepełnej grubości. W przypadku, gdy unaczynienie podłoża jest niewystarczające lub gdy trzeba pokryć nerwy, naczynia czy ścięgna przeszczepem skórnym połączonym z tkanką podskórną wykonuje się tzw. przeszczep uszypułowany. Polega to na przesunięciu płata skórnego w miejsce ubytku pozostawiając szypułę zawierającą naczynia krwionośne.
W przypadkach, gdy nie ma możliwości wykonania przeszczepu autogenicznego (od samego dawcy), u chorych z bardzo rozległymi ranami, stosuje się czasem przeszczepy allogeniczne. Dawcami tego rodzaju przeszczepu nie mogą być osoby chore na nowotwory, AIDS czy inne poważne choroby zakaźne. Z uwagi na wysoką immunizację skóry, przeszczep taki przeżywa średnio kilka tygodni, a następnie dochodzi do jego odrzucenia. Czas przeżycia przeszczepu allogenicznego zależy od wielkości płata oraz różnic antygenowych między dawcą i biorcą. Przeszczepy allogenne mają zatem jedynie charakter czasowego opatrunku biologicznego stanowiąc ochronę przed infekcjami.
Obecnie trwają zaawansowane prace nad wykorzystaniem sztucznej skóry do pokrywania dużych ubytków. Choć prace są jeszcze na etapie eksperymentalnym, to wstępne wyniki zdają się być obiecujące.
Skąd pobiera się skórę do przeszczepów autogennych?
Materiał do autoprzeszczepu można teoretycznie pobrać z każdej części ciała. W zależności od miejsca ubytku skóry dobiera się odpowiednią okolicę do przeszczepienia. Najczęściej wykonuje się przeszczep skóry z pośladków oraz kończyn. Przy wyborze miejsca istotnym jest wybranie miejsca najmniej obciążającego pacjenta. Nie bez znaczenia pozostaje również efekt estetyczny. Idealnym miejscem do pobrania transplantatu jest okolica, z której możliwe jest jego pobranie w stosunkowo pełnym zakresie grubości, a skóra jest jędrna i napięta.
W przypadku bardzo rozległych oparzeń, ilość materiału do przeszczepów autogennych jest niewystarczająca. W takiej sytuacji możemy utworzyć „siatkę” z pobranych fragmentów skóry. Po wycięciu martwych tkanek i nałożeniu na ranę takiego autoprzeszczepu, w "oczkach" wytwarza się własny naskórek, który namnaża się wypełniając całą powierzchnię.
Zobacz też: Teraźniejszość i przyszłość w leczeniu oparzeń
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
