Niemal każda z kobiet, które miesiączkują (ok. 80 proc.), doświadcza napięcia przedmiesiączkowego, tzw. PMS, z ang. Premenstrual Syndrome. Czyli mówiąc prosto, z powodu wahań poziomu hormonów odczuwamy napięcie emocjonalne, rozdrażnienie. Jesteśmy wtedy wybuchowe, łatwo wchodzimy w konflikty nawet z najbliższym otoczeniem. Psychicznym objawom nadchodzącego okresu towarzyszą zaś zmiany w naszym ciele: piersi staja się obrzmiałe i tkliwe, brzuch bywa spuchnięty jak w trakcie wzdęcia, puchną nam nogi.
Stopień tych zawirowań bywa różny i zwykle po porodzie lub czasami dopiero w okresie menopauzalnym wyciszają się one zupełnie.
PMDD, czyli co?
Jest jednak niewielka grupa kobiet (3-7 proc.), u których PMS przybiera tak skrajną formę, że staje się chorobą. To odkryte i opisane dopiero pod koniec lat 90. ubiegłego wieku Przedmiesiączkowe Zaburzenia Dysforyczne, w skrócie PMDD (z ang. Premestrual Sysphoric Disorder). Coś, co nie jest już zwykłym stanem fizjologicznym, lecz chorobą, która bardziej przypomina depresję niż napięcie przedmiesiączkowe.
Uwaga! Jedyne, co odróżnia PMDD od depresji to:
- objawy fizyczne jak np. obrzmienie piersi
- oraz to, że objawy choroby pojawiają się cyklinie, podczas gdy depresja towarzyszy choremu stale.
Choroba ta dotyka zwykle kobiet ok. 30-40 roku życia. Jej przyczyny nie są do końca znane. Specjaliści zauważali jedynie, że ma to związek z nadwrażliwością organizmu na zmiany hormonalne. Poza tym wiąże się często z sytuacja życiową i stylem życia kobiety.
Częściej dotyka on bowiem kobiet:
- Z dużych miast żyjących w ciągłym pośpiechu i stresie
- Ze skłonnościami do zaburzeń psychicznych np. depresjami czy fobiami
- Mających nieuporządkowane życie uczuciowe, których ocena drastycznie spadła (po rozwodach, w trakcie separacji)
- Palące papierosy i pijące alkohol
Zauważono też, że PMDD związane jest z obniżonym poziomem serotoniny. Hormonu, który reguluje np. pracę mięśni gładkich, apetyt, agresję, zmęczenie czy stany depresyjne.
Różnice miedzy PMS a PMDD
Zwykłe objawy występujące przy PMS występują więc i przy PMDD, ale w znacznie gorszym nasileniu. Tak dużym, że podobnie jak depresja potrafią zupełnie zniszczyć życie.
PMDD towarzyszą bowiem:
- Silne zmęczenie
- Problemy ze snem
- Utrata kontroli nad życiem
- Stany jakby depresyjne, niechęć do życia, poczucie bezsilności
- Trudności w wykonywaniu codziennych czynności
- Silny niepokój, wściekłość
- Silne huśtawki nastrojów
- Bardzo silne bóle brzucha
- Dokuczliwa tkliwość piersi
- Obrzmienie ciała
Reasumując: podczas gdy np. smutek czy irytacja to objawy PMS, w PMDD pojawia się już wściekłość i rozpacz. Ten stan zagraża nie tylko zdrowiu kobiety, lecz także jej relacjom z najbliższymi. Życie z taką osobą jest koszmarem.
Jak zwalczać PMDD?
W przypadku PMDD nie wystarczy jednak zazwyczaj konsultacja z ginekologiem. W niektórych przypadkach podaje się bowiem środki antykoncepcyjne, które regulują wydzielanie hormonów a tym samym udaje się zapanować także nad psychiką i wytłumi skrajne emocje.
W łagodniejszych przypadkach PMDD można też sięgać po naturalne preparaty ziołowe z niepokalaniem czy miłorzębem japońskim. Warto też wtedy zmienić dietę: wyeliminować z niej substancje, które mogą pobudzać, a zastąpić je delikatnym mięsem, dużą ilością warzyw i owoców. Antidotum bywa też ruch, najlepiej sport uprawiany grupowo, który podwyższa poziom hormnów szczęścia: dopaminy i serotoniny właśnie.
Bywa jednak, że w PMDD pomagają jedynie antydepresanty, takie same te stosowane w depresji, które regulują poziom serotoniny. I choć są to leki nieobojętne dla zdrowia, ich branie jest wtedy nieuniknione, bo nieleczone PMDD nie zniknie. A może także wywołać depresję i zniszczyć nasze życie oraz relacje z bliskimi. Im szybciej zaczniesz działać, tym lepiej.
Poznaj objawy klasycznego PMSSprawdź, z jakich powodów spóźnia ci się miesiączkaZobacz, co oznaczają krwawienia międzymiesiączkowe
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
