Co rozumiemy pod pojęciem "stan padaczkowy"?
Istnieją dwie definicje stanu padaczkowego. Pierwsza zaproponowana przez Międzynarodową Ligę przeciwpadaczkową mówi o tym, że stan padaczkowy to występujące jeden po drugim napady drgawek w czasie powyżej 3 minut, nawet jeśli nie dochodzi wówczas do zaburzeń świadomości. Definicja terapeutyczna stanowi z kolei, że jest to napad trwający więcej niż 5 minut lub kilka napadów trwających 15 minut lub też są widoczne zmiany w obrazie EEG.
Kiedy rozpoznajemy stan padaczkowy?
Mieszanka tych dwóch definicji jest obecnie podstawą do postawienia rozpoznania. W przypadku, gdy objawy nie są jednoznaczne, wówczas o diagnozie decyduję badanie EEG. Jego uzupełnieniem jest od jakiegoś czasu tomografia emisyjna (SPECT). EEG jest najskuteczniejsze w diagnozowaniu stanów padaczkowych pierwotnie uogólnionych, toniczno-klonicznych, nieświadomości, miokloniczno-astatycznych i mioklonicznych. W momencie napadu niezwykle ważny jest czas, dlatego też znaczenia w diagnozie nabrały także techniki tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego głowy.
Kiedy napad przechodzi w stan padaczkowy?
Każdy rodzaj napadu może przejść w stan padaczkowy. Do najczęstszych przyczyn stanu padaczkowego możemy zaliczyć nieregularne przyjmowanie leków, bądź też zaprzestanie ich przyjmowania bez uprzedniej konsultacji z lekarzem (aż 60% przypadków). Takie napad może się zdarzyć po wszystkich lekach, ale szczególnie po klonazepamie i luminalu. Kolejne przyczyny obejmują zatrucia, spożycie alkoholu lub abstynencję, wysoką gorączkę (zwłaszcza u małych dzieci) bądź niewydolności nerek, wątroby.
Stan padaczkowy ze względu na rodzaj napadów możemy podzielić na stan:
- z napadami drgawkowymi, gdzie napady są częste i chory nie odzyskuję przytomności,
- z napadami niedrgawkowymi, gdzie mamy do czynienia z napadami częściowymi złożonymi z utratami przytomności,
- z napadami częściowymi prostymi.
Jego wystąpienie należy różnicować z omdleniem, narkolepsją, hipoglikemią, tężyczką.
Polecamy: Na czym polegają napady padaczkowe?
Co zrobić, kiedy jesteśmy świadkami stanu padaczkowego?
Postępowanie w stanie padaczkowym obejmuję podanie leków przerywających napad, a także zmniejszenie ilości późniejszych powikłań. Oprócz zabezpieczenia podstawowych funkcji życiowych i bezpieczeństwa chorego, należy podać w I rzucie diazepam lub klonazepam, które oprócz działania przeciwdrgawkowego, mają tez działanie ogóle (spadek napięcia mięśniowego, senność). W przypadku nieskuteczności tej fazy, podaję się fenytoinę lub fenobarbital. Gdy również te terapeutyki zawodzą należy kontynuować leczenie w warunkach oddziału intensywnej terapii.
Mimo wprowadzenia intensywnego leczenia aż 10% stanów padaczkowych kończy się zgonem. Największy ich odsetek jest powikłaniem stanów toniczno-klonicznych. Rokowanie jest tym gorsze im dłużej trwa stan padaczkowy.
Zobacz też: Jak powinno przebiegać leczenie padaczki?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
