Spis treści:
- Dwa rodzaje zapalenia cewki moczowej
- Jak dochodzi do zakażenia?
- Objawy zapalenia cewki moczowej
- Rozpoznanie zapalenia cewki moczowej (badania)
- Leczenie zapalenia cewki moczowej
Dwa rodzaje zapalenia cewki moczowej
Infekcja cewki moczowej jest najczęściej wynikiem kontaktu seksualnego z osobą, która cierpi na to schorzenie. Pacjent może być nieświadomy tego faktu, gdyż zdarza się, że zapalenie cewki moczowej przebiega bezobjawowo, zwłaszcza w początkowym okresie jego trwania.
Ze względu na czynnik etiologiczny zapalenia cewki moczowej, schorzenie podzielono na dwa główne rodzaje:
- rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej - wywoływane przez bakterię Neisseria gonorrhoeae, która jest także przyczyną rozwoju rzeżączki.
- nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej - obejmuje choroby wywoływane przez wszystkie inne patogeny (bakterie lub pierwotniaki), mogące znaleźć się w sąsiedztwie cewki moczowej. Najpopularniejszym z nich jest Chlamydia trachomatis, ale mogą być to także inne bakterie lub pierwotniak o nazwie Trichomonas vaginalis (rzęsistek pochwowy).
Jak dochodzi do zakażenia?
Przenoszenie zakażenia odbywa się podczas kontaktów seksualnych. Opisywano także przypadki, gdy do zapalenia cewki moczowej dochodziło poprzez korzystanie ze wspólnych artykułów higienicznych, używanych do pielęgnacji narządów płciowych. Teoretycznie ta droga zakażenia również jest możliwa, gdyż określone patogeny znajdujące się w chorobowej wydzielinie wydobywającej się z narządów płciowych mogą przeżyć także poza organizmem człowieka, zatem kontakt płciowy nie jest niezbędny do zachorowania na zapalenie cewki moczowej.
U mężczyzn zapalenie cewki moczowej rozwija się najczęściej w obrębie samej cewki moczowej, a u kobiet w kanale szyjki macicy i cewki moczowej.
Co istotne, zakażenie może rozprzestrzeniać się w wyniku wszystkich rodzajów kontaktów seksualnych, również na inne obszary. Np. poprzez zbliżenie oralne może dojść do zajęcia gardła, analne - zajęcia odbytu. Do zakażenia odbytu u kobiet może prowadzić również przeniesienie zainfekowanej wydzieliny pochwowej.
W przypadku niektórych patogenów, wywołujących zapalenie cewki moczowej, dochodzi niekiedy do zainfekowania noworodka w trakcie porodu.
Główne objawy zapalenia cewki moczowej
Głównym objawem, który pojawia się w przebiegu zapalenia cewki moczowej jest pojawienie się patologicznej wydzieliny z narządów płciowych (u mężczyzn w formie ropnego wycieku, u kobiet w formie upławów). Do obserwowanej wydzieliny dołącza szereg symptomów w postaci pieczenia, bólu i swędzenia podczas oddawania moczu.
Rozpoznanie zapalenia cewki moczowej (badania)
Podstawą do postawienia diagnozy jest wywiad lekarski i badanie przedmiotowe. Lekarz powinien obejrzeć i zbadać narządy płciowe, odbyt, gruczoł krokowy, oraz zapytać o kontakty seksualne, rodzaj stosowanej antykoncepcji, itp.. Objawy są na tyle specyficzne, że to może wystarczyć do postawienia wstępnej diagnozy.
Ostatecznie rozpoznanie zapalenia cewki moczowej może być ustalone na podstawie wyniku badania mikroskopowego wymazu z cewki moczowej lub szyjki macicy. Wymaz wykonuje się po co najmniej 4-godzinnym wstrzymaniu oddawania moczu. Do badania czasami wykorzystuje się próbkę z początkowego strumienia moczu albo wymaz z pochwy (to ustali lekarz).
Dalsze badania diagnostyczne obejmują m.in. posiew umożliwiający wzrost drobnoustrojów i określenie ich wrażliwości na antybiotyk (czyli wykonanie tzw. antybiogramu).
Leczenie zapalenia cewki moczowej
Stwierdzenie objawów, które mogą sugerować zapalenie cewki moczowej, jest wskazaniem do konsultacji u lekarza ginekologa, urologa lub dermatologa (wenerologa). Leczenie obejmuje nie tylko pacjenta, który zgłosił się do lekarza, lecz również partnera/partnerkę.
Terapia stosowana w przebiegu zapalenia cewki moczowej opiera się na podawaniu antybiotyków – najlepiej według wykonanego antybiogramu (wykazie leków, na które dane patogeny są wrażliwe) po wymazie pobranym z cewki moczowej. Skuteczność antybiotykoterapii w zapaleniach cewki moczowej jest bardzo wysoka i najczęściej jest konieczne dodatkowe stosowanie leków przeciwzapalnych.
Szybkie wdrożenie leczenia jest bardzo ważne, gdyż zapobiegnie możliwości wystąpienia powikłań choroby i szerzenia zakażenia na partnerów seksualnych chorej osoby.
Treść artykułu została pierwotnie opublikowana 23.05.2013.
Więcej na podobny temat:
Niepokojące upławy - kiedy do lekarza?
Choroby weneryczne – objawy, badania, leczenie. Rodzaje infekcji intymnych
Rzeżączka - objawy zakażenia u kobiet i mężczyzn, metody leczenia
Chlamydia: objawy i leczenie chlamydiozy
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
