Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny bije na alarm: w Polsce co roku coraz więcej osób zapada na choroby weneryczne. Schorzenia te mogą prowadzić do groźnych powikłań (w tym niepłodności), a nawet śmierci.
Choroby weneryczne to choroby przenoszone drogą płciową. Możemy się nimi zarazić w trakcie seksu uprawianego bez zabezpieczenia, to znaczy bez prezerwatywy. Pamiętajmy, że zagrożeni jesteśmy nie tylko podczas stosunków dopochwowych, ale też analnych. Do zakażenia może też dojść poprzez używanie gadżetów erotycznych, a także wilgotnych przedmiotów: gąbek i ręczników.
Do tych najbardziej znanych i rozpowszechnionych chorób wenerycznych należą: kiła, opryszczka narządów płciowych, chlamydioza, rzeżączka, rzęsistkowica. Mogą być wywoływane przez bakterie, pasożyty, grzyby lub wirusy. Przyjrzyjmy się im bliżej.
Spis treści:
- Czym są choroby weneryczne?
- Objawy chorób wenerycznych
- Rodzaje chorób wenerycznych
- Choroby weneryczne – jakie badania są konieczne, by je zdiagnozować?
-
Leczenie chorób wenerycznych
Choroby weneryczne – co to jest?
Choroby weneryczne to tak naprawdę infekcje przenoszone drogą płciową, które są wywoływane przez wirusy, grzyby, pasożyty lub bakterie. Mogą przenosić się poprzez kontakt seksualny, ale też z matki na dziecko (w łonie lub poprzez karmienie mlekiem z piersi), a także w wyniku używania tych samych igieł (wśród narkomanów) i kontakt z płynami i wydzielinami ciała (krew, nasienie, wydzielina z pochwy i inne).
Szacuje się, że co roku ponad 300 milionów osób na świecie zapada na jakąś chorobę weneryczną, a w ginekologii i położnictwie stanowią one ponad połowę powikłań! Według WHO choroby weneryczne są już światową epidemią.
Niestety, nieleczone choroby weneryczne mogą prowadzić nawet do niepłodności i śmierci. Dlatego każde podejrzenie takiej choroby powinno zostać jak najszybciej skonsultowane z lekarzem. Na co zwracać uwagę?
Choroby weneryczne – objawy
Niestety część chorób wenerycznych w początkowym stadium nie daje żadnych objawów. Inne choroby powodują powstanie objawów jedynie u kobiet. Dlatego ważna są wizyty kontrolne u lekarza i wykonywanie badań.
Ponadto każda choroba weneryczna może się wiązać z innymi objawami, jednak część z nich jest wspólna i charakterystyczna dla tych schorzeń.
Naszą uwagę powinny zwrócić następujące objawy chorób wenerycznych:
- ropna wydzielina z pochwy lub penisa,
- owrzodzenie/grudki w jamie ustnej i w okolicy narządów płciowych,
- pieczenie cewki moczowej przy oddawaniu moczu,
- krwawienie z pochwy niebędące okresem,
- bóle podbrzusza,
- powiększenie węzłów chłonnych (zwłaszcza w pachwinach).
Rodzaje chorób wenerycznych
Szacuje się, że choroby weneryczne najczęściej pojawiają się u osób młodych, między 15. a 24. rokiem życia. Sprzyjają im częste zmiany partnerów seksualnych, nadużywanie substancji psychoaktywnych i niestosowanie prezerwatyw. Oto najczęstsze choroby weneryczne oraz ich objawy.
Kiła, czyli syfilis
Kiła to inaczej syfilis – choroba znana od czasów renesansu. Wywołuje ją krętek blady. Chorobą można się zakazić podczas stosunku seksualnego, ale też matka może nią zakazić płód. Inną drogą zakażenia jest krew.
Objawami kiły są:
- twardy naciek, który zmienia się w owrzodzenie, najczęściej na narządach płciowych,
- powiększenie regionalnych węzłów chłonnych,
- pojawienie się zmian skórnych,
- wypadanie włosów.
Kiłę leczy dermatolog. Odpowiednio leczona – farmakologicznie – kiła jest w pełni wyleczalna.
Rzeżączka
Rzeżączkę wywołuje bakteria dwoinka rzeżączki. Choroba ta może prowadzić do niepłodności, a jeśli zakażona kobieta zakazi dziecko w trakcie porodu, może u niego dojść do ciężkiego zakażenia tkanek oka.
Objawy rzeżączki różnią się w zależności od płci chorego. U kobiet rzeżączka objawia się bólem i pieczeniem podczas oddawania moczu, bolesnymi stosunkami, krwistymi lub żółtawymi upławami, swędzeniem w okolicy odbytu, krwawieniami między miesiączkami, bólem w dole brzucha, wymiotami i gorączką. U mężczyzn zaś – bólem i pieczeniem podczas oddawania moczu, stanem zapalnym układu moczowego, pojawieniem się ropnej wydzieliny w cewce moczowej, a także swędzeniem w okolicy odbytu.
W leczeniu rzeżączki podaje się antybiotyki. Obecnie trwają prace nad szczepionką na tę chorobę.
Chlamydioza
Chlamydioza to choroba, którą wywołują bakterie Chlamydia trachomatis. Objawy chlamydii mogą przez długi czas być niezauważalne, ale choroba ta powoduje groźne powikłania: zapalenie nadjądrza u mężczyzn i jajników u kobiet.
Jakie objawy powinny zwrócić naszą uwagę? U kobiet są to ropne upławy, ból lub krwawienie po stosunku, mdłości, gorączka, ból podbrzusza, pieczenie podczas oddawania moczu, a u mężczyzn objawy rzeżączki to: ropno-śluzowa wydzielina z cewki moczowej, jej pieczenie, ból przy oddawaniu moczu, a czasem obrzęk i ból jąder.
W leczeniu najczęściej konieczne jest przyjmowanie antybiotyków przez tydzień. Przez dwa tygodnie trzeba też unikać kontaktów seksualnych.
Opryszczka narządów płciowych
Opryszczkę narządów płciowych wywołuje najczęściej wirus opryszczki typu 2 (HSV2), a rzadziej – wirus HSV1 (Herpes simplex virus typ 1). Choroba jest szczególnie niebezpieczna dla ciężarnych z powodu ryzyka zakażenia u płodu lub dziecka w trakcie porodu.
Objawami zakażenia się swędzenie, bolesność, pieczenie skóry. Następnie pojawia się owrzodzenie i pęcherzyki wypełnione płynem, które pękają, pozostawiając blizny. Mogą się one pojawiać na narządach płciowych, pośladkach i odbytnicy.
Osoby zakażone powinny przyjmować przepisane przez lekarza leki, można też stosować leczenie miejscowe. Leczenie opryszczki płciowej domowymi sposobami należy zawsze skonsultować z ginekologiem.
Rzęsistkowica
Rzęsistkowicę wywołuje pierwotniak rzęsistek pochwowy. U mężczyzn często choroba przebiega bezobjawowo, przez co nieświadomi niczego panowie mogą zakażać w trakcie kontaktów seksualnych. Symptomy, jakie u niektórych się pojawiają, to: podrażnienie penisa, uczucie parcia na mocz, wydzielina z cewki moczowej, trudność z oddawaniem moczu, bolesność krocza, stan zapalny żołędzi. U kobiet zaś może pojawić się ból podczas oddawania moczu, cuchnące upławy, pieczenie warg sromowych, a nawet ud, uczucie dyskomfortu w dole brzucha oraz ból w czasie stosunku.
Rzęsistkowicę leczy się lekami o działaniu pierwotniakobójczym i bakteriobójczym wobec drobnoustrojów beztlenowych. Leczeniu powinni się też poddać partnerzy seksualni osoby zakażonej.
Choroby weneryczne – badania
Badania na choroby weneryczne zależą od tego, jaką chorobę podejrzewa lekarz. Jeśli prawdopodobnym jest, że pacjent cierpi z powodu infekcji wywołanej działaniem grzyba, wirusa lub bakterii, wykonuje się zwykle badanie mikrobiologiczne (u kobiet materiał pobierany jest poprzez badanie cytologiczne, u mężczyzn – bada się wydzielinę z penisa). Tak postępuje się na przykład przy podejrzeniu rzęsistkowicy.
W przypadku rzeżączki potrzebne w diagnozowaniu jest badanie krwi, a grzybicy – posiew i analiza wydzieliny z pochwy osoby zakażonej.
Jeśli zaś lekarz chce sprawdzić, czy pacjent nie ma kiły, zaleca badanie krwi pod kątem OW – odczynu Wassermana. Takie badanie serologiczne wykrywa przeciwciała przeciw krętkowi białemu – bakterii, która powoduje kiłę.
Choroby weneryczne – leczenie
Uwolnienie się od choroby wenerycznej, a więc jej leczenie, zależy od tego, co ją wywołało. W przypadku chorób spowodowanych bakteriami i pasożytami skupia się ono na wyeliminowaniu patogenów. Często stosuje się w tym celu antybiotyki, a także specjalne kremy i maści. W przypadku wirusów niestety leczenie nie doprowadza do całkowitej jego eliminacji z organizmu – zakażenie towarzyszy człowiekowi już całe życie i może się odnawiać.
Aby uniknąć zachorowania na chorobę weneryczną, należy przede wszystkim używać zabezpieczenia w trakcie stosunku, szczególnie z nowo poznaną osobą. Specjaliści stawiają tu przede wszystkim na sięganie po prezerwatywy, ale też kapturki naszyjkowe (które są formą mechanicznej antykoncepcji dla kobiet).
Zobacz też:
Dlaczego seks analny jest niebezpieczny?
Podstawowe informacje na temat HIV i AIDS
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
