Zdrowy mężczyzna
Zdecydowana większość zakażeń dróg moczowych rozwija się drogą wstępującą, tj. przez cewkę moczową do pęcherza (zapalenie dolnych dróg moczowych), a czasem wyżej – przez moczowody do nerek (zapalenie górnych dróg moczowych i nerek). Zakażenia krwio- i limfopochodne to tylko 2 – 5% ogółu.
Podstawowym mechanizmem obronnym jest oddawanie moczu, które wypłukuje bakterie oraz złuszczone nabłonki na zewnątrz, poza organizm. Oprócz tego ogromne znaczenie ma zwieracz pęcherza, który nie dopuszcza do wniknięcia bakterii dalej niż do cewki moczowej, która dodatkowo, u mężczyzn jest dłuższa niż u kobiet. Inne mechanizmy obronne to niepatogenne drobnoustroje, uniemożliwiające kolonizację cewki moczowej przez bakterie zjadliwe, kwaśne pH, wysoka osmolarność moczu oraz obecność immunoglobulin oraz białek unieczynniających bakterie. Zaburzenia w obrębie tych mechanizmów powodują powstanie stanów zapalnych.
Polecamy: Czy wiesz jak unikać zapaleń pęcherza?
Chory mężczyzna
Przypadłość częściej występuje u nieco starszych panów, głównie ze względu na zaburzenia w odpływie moczu – efekt przerostu prostaty i jej ucisku na cewkę moczową. Zaleganie moczu to najczęstsza przyczyna rozwoju choroby. Sprzyjają jej również: kamica moczowa, refluks pęcherzowo – moczowodowy, cukrzyca, obecność cewnika w pęcherzu oraz zły stan ogólny pacjenta.
Zazwyczaj panom dokuczają objawy dyzuryczne, takie jak częste oddawanie moczu, któremu towarzyszą dyskomfort, pieczenie, ból ponad spojeniem łonowym. Chorzy narzekają także na przymusowe oddawanie moczu kilka razy w nocy. Jeżeli do powyższych objawów dołączy pogorszenie stanu ogólnego, gorączka, ból głowy, może to oznaczać odmiedniczkowe zapalenie nerek i konieczność pilnego zgłoszenia się do szpitala.
Należy podkreślić, że zakażenie układu moczowego u mężczyzny musi być traktowane inaczej niż u kobiety i zawsze wymaga dalszej diagnostyki. Konieczne jest badanie ogólne moczu oraz posiew. Oprócz tego należy wykonać badanie USG oraz krwi – w celu oceny funkcji nerek.
Wykrycie bakterii w moczu, w odpowiedniej ilości oraz niestwierdzenie innych patologii (kamica, przerost prostaty, itp.), pozwala ograniczyć leczenie do antybiotykoterapii. Zwykle stosowane są: cyprofloksacyna, norfloksacyna, kotrimoksazol, amoksycylina z kwasem klawulanowym bądź nitrofurantoina.
Zobacz też: Wszystko, co powinieneś wiedzieć o prostacie
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
