Jak zdefiniować zaparcie u małego dziecka?
O zaparciach u dzieci mówimy wtedy, gdy mamy do czynienia z defekacją występującą rzadziej niż raz na trzy dni oraz lub wymaga ona dużego wysiłku ze względu na zbitą i twardą konsystencję stolca u dzieci w wieku poniemowlęcym. Odpowiednikiem zaparcia u noworodków jest niepojawienie się lub opóźnione pojawienie się smółki. Taka sytuacja wymaga wykluczenia takich przyczyn jak mukowiscydoza, choroba Hirschprunga czy inne wrodzone wady jelit. Niekiedy wyżej wymienione choroby mogą dać o sobie znać dopiero w wieku niemowlęcym.
Nieprawidłowości w układzie pokarmowym.
Inne możliwe przyczyny zaparć u niemowląt to wprowadzenie do ich diety pokarmów stałych, hiperkalcemia czyli podwyższone stężenie wapnia we krwi najczęściej spowodowane przedawkowaniem witaminy D3. W tym okresie mogą pojawić się także zmiany okołoodbytnicze, takie jak: zapalenie, szczelina czy przetoka. Przetoka jest to nieprawidłowe połączenie w tym wypadku między ścianą jelita , odbytnicą a skórą pośladka.
Dzieci poniżej 6. miesiąca życia mogą cierpieć z powodu dyschezji. Pojęcie to oznacza sytuację kiedy oddanie miękkiego, prawidłowego stolca poprzedzone jest u malucha przynajmniej dziesięciominutowym płaczem, wysiłkiem czy zaczerwienieniem twarzy, a dziecko nie ma innych przyczyn które tłumaczyłoby takie objawy. Dyschezja choć zaliczana jest do zaburzeń czynnościowych jest etapem przejściowym w rozwoju dziecka, które uczy się używać mięśni tłoczni brzusznej oraz prawidłowego oddawania stolca. Nie potrzebne jest tu żadne leczenie, a jedynie zrozumienie istoty problemu przez rodziców dziecka.
Warto przeczytać: Do jakich powikłań mogą prowadzić nieswoiste zapalenia jelit?
Dysfunkcje układu nerwowego przyczyną zaparć.
Dzieci w wieku szkolnym oraz przedszkolnym szczególnie często cierpią na zaparcia czynnościowe związane z czynnikami psychicznymi i emocjonalnymi, istotna może być także dieta ubogoresztkowa, ze zbyt niska podażą błonnika i niedostateczna ilością płynów.
Niezależnie od wieku możliwą przyczyną zaparć mogą być choroby nerwowo-mięśniowe, np. guzy, rozszczep kręgosłupa, choroby metaboliczne, endokrynologiczne, takie jak niedoczynność tarczycy czy nadnerczy oraz unieruchomienie niezależnie od przyczyny, jaka do niego doprowadziła. Niekiedy możemy mieć także do czynienia z tak zwanymi zaparciami rzekomymi, ich przyczyną może być drastyczne odchudzanie się, jadłowstręt psychiczny, długotrwały brak łaknienia, depresja a u starszych niemowląt karmienie wyłącznie piersią.
Polecamy: Na czym polega zaparcie psychogenne?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
