Statystyki podają, że u kobiet ciężarnych zatorowość płucna występuje cztery razy częściej niż w populacji ogólnej. Niektóre rejestry określają ją jako trzecią przyczynę zgonów kobiet w okresie ciąży i połogu. Dlaczego jest ona tak niebezpieczna?
Problemy z zatorowością płucną wynikają przede wszystkim z trudności w jej zdiagnozowaniu. Nawet w populacji ogólnej objawy zatoru płucnego są bardzo niespecyficzne i łatwe do pomylenia chociażby z infekcją dolnych dróg oddechowych czy zawałem mięśnia sercowego. U kobiet w ciąży objawy zatorowości płucnej (duszność, obrzęki kończyn dolnych, zasłabnięcia) są podobne do występujących w przebiegu prawidłowej ciąży i dlatego tak często bywają bagatelizowane.
Ponadto, u kobiet ciężarnych często unika się wykonywania badań obrazowych, z powodu szkodliwego wpływu promieniowania jonizującego W zależności od okresu życia płodowego, w którym doszło do napromieniowania, konsekwencje mogą wiązać się z nieprawidłową budową ciała dziecka, upośledzeniem umysłowym noworodka oraz rozwoje nowotworów złośliwych w dzieciństwie. Diagnostyka więc jest tym bardziej utrudniona.
Co więcej, istnieją duże rozbieżności w wyborze sposobu leczenia, również w zależności od okresu ciąży, połogu czy karmienia piersią. Znany jest fakt, że doustne leki przeciwzakrzepowe wywierają szkodliwe działanie na płód. W związku z tym przeważnie stosowaną grupą leków stają się heparyny, które nie przechodzą przez łożysko. Lekarze położnicy powinni jednak dokładnie znać podstawy farmakologii, działania niepożądane oraz wskazania kliniczne dotyczące stosowania obu grup leków.
Kobiety w ciąży, w celu uniknięcie wystąpienia epizodów zatorowości płucnej powinny stosować się do rad lekarzy, którzy zalecają:
- unikać długiego stania
- chodzić na spokojne spacery
- unikać siedzenia na niskich krzesełkach
- podczas siedzenia poruszać nogami
- podczas leżenia unosić wysoko nogi
- unikać słońca oraz gorących kąpieli
- brać zimne prysznice nóg
- nosić specjalne pończochy, rajstopy oraz podkolanówki, które zapobiegają powstawaniu żylnej choroby zakrzepowej
Ponadto, każda pacjentka z wywiadem zakrzepicy żylnej powinna mieć wykonywane badanie w kierunku zaburzeń krzepnięcia (trombofilii). Dodatkowo, należałoby rozważać weryfikację sprawności układu krzepnięcia przed włączeniem leków antykoncepcyjnych, bądź przed planowaną pierwszą ciążą, ponieważ oba stany predysponują do wystąpienia choroby zatorowo-zakrzepowej.
W przypadku wątpliwości każda ciężarna kobieta może udać się po poradę do chirurga naczyniowego lub lekarza flebologa, by wykonać badanie dopplerowskie żył.
Zobacz też:
Kalendarz ciąży na Mamotoja.pl!
Związek pomiędzy ciążą, a zakrzepicą
Jak zdiagnozować zakrzepicę?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
