Jakie to choroby?
Wśród najważniejszych niedokrwistości hemolitycznych należy wymienić wrodzoną sferocytozę, owalocytozę, enzymopatie, niedokrwistość sierpowatokrwinkową, talasemie, niedokrwistości o podłożu immunologicznym, zakażenia oraz czynniki chemiczne i fizyczne. W obrazie klinicznym na pierwszy plan wysuwa się zażółcenie skóry i błon śluzowych, spowodowane nadmiernym uwalnianiem z rozpadłych krwinek barwnika – bilirubiny. Ponadto obserwuje się ogólne objawy towarzyszące wszystkim typom niedokrwistości, takie jak osłabienie, męczliwość, przyspieszoną czynność serca i uczucie jego kołatania, bóle głowy i trudności z koncentracją. Z reguły pacjenci dotknięci niedokrwistością hemolityczną mają powiększoną wątrobę i śledzionę.
Zobacz też: Jakie są objawy niedokrwistości?
Co widać w badaniach?
W morfologii krwi obwodowej stwierdza się obniżone stężenie hemoglobiny i ilości erytrocytów, które mogą mieć nieprawidłowy kształt. W odróżnieniu jednak od innych postaci niedokrwistości, są one prawidłowej wielkości i barwliwości (tzw. normochromiczne). W obrazie mikroskopowym szpiku obserwuje się znacznie wzmożoną produkcję krwinek czerwonych. W innych badaniach laboratoryjnych, jakie rutynowo wykonuje się przy podejrzeniu niedokrwistości hemolitycznej spodziewać się można podwyższonego stężenia bilirubiny niesprzężonej w surowicy, zwiększonej aktywności LDH (dehydrogenazy mleczanowej), zmniejszonego stężenia lub nieobecności haptoglobiny oraz zwiększenia wydalania urobilinogenu z moczem i sterkobilinogenu z kałem. Niekiedy podaje się pacjentowi erytrocyty znakowane radioaktywnym chromem, co umożliwia ocenę czasu ich przeżycia – będzie on skrócony.
W niedokrwistościach hemolitycznych o podłożu immunologicznym we krwi osoby chorej wykryć można specyficzne przeciwciała odpowiedzialne za nadmierne niszczenie erytrocytów.
Zobacz też: Z czym wie się nieprawidłowa ilość płytek krwi?
Uwaga na przełom hemolityczny!
Poważnym zagrożeniem w niedokrwistościach hemolitycznych są tzw. przełomy hemolityczne i plastyczne. Są to stany, w których dochodzi do gwałtownego rozpadu dużej ilości erytrocytów i znacznego nasilenia objawów choroby. W przełomie plastycznym dodatkowo dochodzi do zahamowania wytwarzania erytrocytów w szpiku. Czynniki wywołujące taki przełom są różnorodne, mogą to być toksyny, zakażenia i inne.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
