Działanie
Digoksyna to lek zarezerwowany dla kardiologii. Używany jej w przypadku niewydolności serca oraz zaburzeń rytmu. Wąski indeks terapeutyczny i możliwość łatwego przedawkowania zdecydowały, że w większości przypadków digoksyna została wyparta przez lepsze, nowsze grupy leków. Niemniej jest spora grupa pacjentów, które „przyzwyczaiły się” do jej stosowania i bardzo dobrze ją tolerują.
Jak stosować?
Aby leczenie było skuteczne, należy dokładnie stosować się do zaleceń lekarza i regularnie korzystać z porad kardiologicznych. Zazwyczaj dawka podtrzymująca wynosi 0,125 – 0,5 mg na dobę (nie dotyczy wskazań u dzieci). Co pewien czas należy też oznaczać poziom digoksyny we krwi. Podczas terapii powinien on się zawierać w przedziale: 1 – 2 nanogramy na mililitr.
Polecamy: Benzodiazepiny i barbiturany - leki dla odpowiedzialnych
Zatrucie
Najczęstsze przyczyny zatrucia to przyjęcie zbyt dużej dawki leku oraz zaburzenia elektrolitowe – hipokaliemia (zbyt mało potasu we krwi), hipomagnezemia (zbyt mało magnezu we krwi), hiperkalcemia (za dużo wapnia we krwi). Najwcześniejsze objawy pochodzą z przewodu pokarmowego. Są to: spadek łaknienia, nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka. Poza tym dokuczają: uczucie rozbicia, senność, ból i zawroty głowy. Po znacznym przedawkowaniu mogą się pojawić objawy psychiczne – omamy lub depresja. Charakterystyczne dla zatruć digoksyną są zaburzenia widzenia barw – żółte lub zielone obwódki podczas patrzenia na źródło światła. Dawka śmiertelna digoksyny to około 10 miligramów. Szczególnie groźne są zaburzenia rytmu serca: rzadkoskurcz, bloki przedsionkowo – komorowe, dodatkowe pobudzenia, skurcze przedwczesne, a nawet migotanie komór. Mogą one doprowadzić nawet do śmierci.
Diagnostyka i leczenie
Rozpoznawanie zatrucia jest oparte na wywiadzie, badaniu zapisu EKG, pomiarze stężenia digoksyny oraz stężenia jonów we krwi. W leczeniu stosujemy leki umiarawiające rytm serca, uzupełniamy niedobór potasu, można też zastosować leczenie immunoglobulinami wiążącymi digoksynę i unieczynniającymi ją.
Zobacz też: Czy paracetamol jest bezpieczny?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
