Biegunka jest najczęściej reakcją obronną organizmu, mającą na celu usunięcie toksycznej, szkodliwej, zakażonej treści pokarmowej. Najlepszym rozwiązaniem jest stosowanie leków adsorpcyjnych (omówionych poniżej), ponieważ mają one działanie lecznicze. Inne leki mogą w niektórych przypadkach nie być bezpieczne. Przewlekła biegunka wymaga leczenia, a jej terapia powinna polegać na usunięciu przyczyn, a nie objawów.
W leczeniu biegunki najistotniejsze jest uzupełnienie utraconej wody i elektrolitów. W aptekach dostępne są specjalne preparaty zawierające elektrolity dla chorych na biegunkę.
Przeczytaj też: Jak leczyć gorączkę?
Preparaty stosowane w leczeniu biegunki:
- Substancje o działaniu ściągającym - ich działanie opiera się na niewielkiej denaturacji śluzu i białek na błonie śluzowej. W efekcie powstaje na niej warstwa, która utrudnia działanie substancji znajdujących się w treści pokarmowej na mięśnie gładkie i gruczoły jelit. W tej grupie substancji wyróżnić możemy:
- garbnik - są to związki roślinne, znajdują się one np. w liściach jeżyny oraz owocach borówki czernicy, która bardzo często znajduje zastosowanie w biegunkach u dzieci.
- związki bizmutu - mają nie tylko działanie ściągające, ale też przeciwbakteryjne. Zastosowanie tych związków w biegunkach jest dość ograniczone.
- Środki adsorpcyjne - działają poprzez wiązanie w przewodzie pokarmowym związków, które są przyczyną biegunki, np. substancji nasilających perystaltykę, toksyn bakteryjnych, jak również bakterii. Usuwają one więc przyczynę choroby. Do związków adsorpcyjnych zaliczamy:
- węgiel leczniczy - wiąże bardzo wiele trucizn. Nie ma on zdolności ich wybiórczego wiązania, ale pochłania wszystko, co napotka w przewodzie pokarmowym. Z tego powodu powinien być stosowany w dużej dawce.
Przeczytaj też: Czy biegunka jest niebezpieczna?
Nie stosuj węgla leczniczego jednocześnie z innymi lekami, ponieważ pochłania on nie tylko toksyny, ale również i substancje lecznicze, które po prostu nie działają.
- pektyny - są to wielocukry, występujące, np.: w jabłkach czy bananach. Zwykle są stosowane w postaci naturalnej.
- Sole wapnia - węglan wapnia, fosforan wapnia i mleczan wapnia.
- Substancje działające na mięśnie gładkie jelit - do tej grupy należy morfina i jej pochodne. Jednak zważywszy na zagrożenia związane ze stosowaniem tych związków, jako leki zapierające podawane są tylko w wyjątkowych sytuacjach. Znacznie bezpieczniejsze jest stosowanie opioidów, które praktycznie nie wchłaniają się z przewodu pokarmowego. Są to difenoksylat i loperamid, zsyntetyzowane specjalnie jako leki zapierające. Ich stosowanie nie zawsze ma korzystny wpływ na nasz organizm.
W biegunce zapalnej, która przebiega z gorączką i odczynem ogólnym powinny być stosowane antybiotyki. W innych przypadkach nie są one wskazane.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
