„Stosować medycynę już po rozpoczęciu się choroby, to jak wiercić studnię dopiero, gdy jesteśmy spragnieni” – mówi legendarne zdanie z chińskiej „Klasyki Wewnętrznej Medycyny Żółtego Cesarza”, jednej z mitologicznych postaci chińskiej starożytności. To stare pismo liczące sobie ponad 2000 lat świadczy o fundamentalnej zmianie ówczesnej medycyny, która źródeł choroby zaczynała upatrywać w obserwowaniu praw natury, podczas gdy coraz mniejsze znaczenie zaczęto przypisywać zmorom i demonom. W tym czasie jako nową metodę zapobiegania chorobom i ich leczenia wprowadzono akupunkturę.
Lepiej zapobiegać niż leczyć
Motto azjatyckiej sztuki leczenia głosi: „Lepiej zapobiegać niż leczyć”. Według niej choroby wywodzą się ze współdziałania wielu różnych czynników, zarówno zewnętrznych – cielesnych, jak i wewnętrznych – duchowych. Ponieważ w azjatyckiej tradycji – w przeciwieństwie do zachodniego sposobu myślenia – ciało i dusza nie są od siebie oddzielone, możemy mówić o medycynie holistycznej. Pacjenci czują się lepiej, gdy są pod opieką terapeutów, którzy poświęcają im więcej czasu niż przeciętny lekarz. Wielu z nich to lekarze, którzy oferują azjatyckie metody na Zachodzie.
Zachodni pacjenci wykorzystują azjatyckie metody leczenia do różnych celów. Jednym chodzi o to, aby zapobiegać chorobom, innym, aby leczyć choroby, jeszcze inni zaś chcą wspomóc rehabilitację. Pozostali poszukują w medycynie Wschodu także aspektu duchowego.
Medycyna naturalna jako uzupełnienie
Każdy kto interesuje się alternatywnymi sposobami leczenia, powinien wiedzieć, że po wypadkach, przy ostrych przeziębieniach, chorobach nowotworowych, wysokim ciśnieniu krwi, cukrzycy (to tylko kilka przykładów) medycyna naturalna nie ma zastosowania. W rozpoznaniu i leczeniu wielu chorób narządów nowoczesna zachodnia medycyna ma znaczną przewagę nad azjatyckimi metodami leczenia.
To przekonanie zyskało popularność także w krajach azjatyckich już w XIX wieku. Na przykład w 1876 roku japoński rząd wydał ustawę, na mocy której tylko ten, kto studiował medycynę zachodnią, ma pozwolenie na prowadzenie praktyki lekarskiej. Medycyna komplementarna (tak również można nazwać alternatywne metody leczenia) nadaje się przede wszystkim jako uzupełnienie leczenia konwencjonalnego.
W wielu przypadkach nie można jednak postawić jasnych granic pomiędzy tymi dwoma nurtami leczenia – wiele metod jest postrzeganych jako europejskie, ale ma azjatyckie korzenie. I odwrotnie. Także azjatyckie kultury wysokie od zawsze się mieszały – na przykład tradycja chińsko-japońska i staroindyjska Ajurweda.
Chińskie leki i akupunktura
Ważną rolę w tradycyjnej medycynie chińskiej odgrywa na przykład akupunktura. W wielu europejskich krajach jest ona najbardziej rozpowszechnioną azjatycką metodą leczenia.
Zupełnie inaczej jest w samych Chinach. Tam zdecydowanie najważniejszą metodą jest leczenie lekami. Już tekst z II w. p.n.e. udowodnia, że mieszkańcy Azji Wschodniej przyjmowali leki bardzo wcześnie. Ten tekst zawierał 282 receptury na leki przeciw 52 chorobom i przeważnie odnosił się do leczniczych surowców naturalnych z substancji roślinnych jako produktów do produkcji tych leków. Wspominał także o moczu nowonarodzonego chłopca, ludzkim pocie czy ludzkiej spermie…
Warto wiedzieć: Tajniki chińskiej diety
Produkcja chińskich leków
Jest wiele możliwości, aby przyrządzić te lekarstwa. Pod nazwą „chao” Chińczycy rozumieją na przykład palenie. Jeżeli lek musi krótko suszyć się na słońcu, Chińczycy określają to jako „pu”. Przemysł farmaceutyczny tradycyjnej chińskiej medycyny produkuje rocznie leki o łącznej wartości ponad 8 mld euro, a tendencja jest wzrostowa. Także eksport tych leków do Stanów Zjednoczonych i Europy rośnie. Mimo surowych europejskich norm dotyczących importowanych leków, zarówno w internecie, jak i w sklepach pojawia się też wiele środków nazywanych suplementami diety.
Joga, Qigong
W medycynie azjatyckiej obok leków i akupunktury istnieje też wiele innych sztuk leczenia, takich jak joga czy Qigong. Qigong ma za zadanie sprowadzić zdrowie na drogę duchową. Gong znaczy tyle co „praca, działanie”, podczas gdy litera „Qi” – „życiodajny oddech”. Qi przemierza cały kosmos. Każda istota, każda rzecz, a nawet każdy poszczególny organ nosi w sobie ważne dla życia Qi. Żeby utrzymać cały system w równowadze, zwolennicy tej nauki medytacji łączą ją z ćwiczeniami rozciągającymi.
Na całym świecie istnieje wiele różnych form i stylów ćwiczeń, prawdopodobnie blisko 3600. W niektórych przeważają formy buddyjskie lub konfucjańskie czy taoistyczne, a w innych odnoszące się do sztuk walki.
Obecnie powszechnie stosowane ćwiczenia Qigong najczęściej polegają na wykonywaniu w ciszy powolnych, płynnych ruchów, które rozciągają całe ciało, a szczególnie głowę oraz tułów.
Dowiedz się więcej: Akupunktura - po co wbija się igły?
Źródło: www.Pro-Test.pl. Publikacja za zgodą wydawcy.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
