Babka lancetowa
Babka lancetowa to inna nazwa byliny z rodziny babkowatych: babki wąskolistnej. Rośnie w Polsce na łąkach, pastwiskach, brzegach wód, przydrożach. Ludowa nazwa to języczki polne lub psie. Liście tworzą różyczkę, kwiaty natomiast zebrane są w szczytowy kwiatostan.
W bólach gardła wykorzystywane są liście babki lancetowatej zebrane w okresie kwitnienia rośliny i szybko wysuszone. Zawierają one glikozydy, związki śluzowe, garbniki, flawonoidy i związki krzemowe.
Rumian szlachetny
Inaczej zwany rumiankiem rzymskim. Rumian szlachetny jest byliną należącą do rodziny astrowatych. W lecznictwie wykorzystywany jest koszyczek rumianku zebrany podczas zakwitania i suszony. Ze względu na występowanie laktonów seskwiterpenowych rumianek może wykazywać działanie alergenne.
Szałwia lekarska
Szałwia lekarska jest półkrzewem pochodzącym z obszarów śródziemnomorskich. W lecznictwie wykorzystywane są liście szałwii z trzech podgatunków Salviae folium. Liście zbierane są dwukrotnie: na przełomie maja i czerwca, a także na przełomie września i października.
Od dawnych czasów szałwię uznawano za roślinę zapewniającą nieśmiertelność i wieczną młodość, nazwano ją nawet ambrozją.
Dziurawiec zwyczajny/dziurawiec pospolity
Ludowa nazwa to świętojańskie ziele „dzwonki Panny Marii”. Jest to bylina z rodziny dziurawcowatych. W Polsce rośnie na polach, łąkach i na skrajach lasów. W lecznictwie wykorzystywane jest ziele dziurawca zbierane dwa razy w roku. Młode, świeżo rozkwitłe pędy ścinane są w połowie wysokości i suszone.
Podbiał pospolity
Inaczej zwany podbiałem zwyczajnym. Jest byliną. Wykorzystuje się zarówno liście podbiału, jak i kwiaty, z których otrzymywany jest sok działający osłaniająco w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych.
Tymianek pospolity, tymianek właściwy, macierzanka tymianek
Jest to krzewinka z rodziny jasnowatych. W celach medycznych wykorzystuje się ziele tymianku i otrzymany z niego olejek tymiankowy. Ziele tymianku zbierane jest od czerwca do sierpnia. Jest składnikiem wielu mieszanek o działanie wykrztuśnym i odkażającym.
Rdest wężownik
Inne znane nazwy tej byliny to wężownik czerwony, raczkowe szyjki, kapusta łąkowa. W Polsce występuje na wilgotnych i żyznych łąkach, brzegach zbiorników wodnych i na niskich torfowiskach. W celach leczniczych wczesną wiosną lub jesienią zbierane jest kłącze starszych roślin.
Lukrecja gładka
Lukrecja gładka, zwana także „słodkim drzewem”, jest byliną z rodziny bobowatych. W lecznictwie wykorzystywane są korzenie i rozłogi, a także zagęszczony wyciąg ze świeżych korzeni i rozłogów. Korzenie boczne i rozłogi zbierane są z roślin 3–4 letnich późną jesienią lub wczesną wiosną.
Jak wykorzystać zioła?
W celach leczniczych korzeń lukrecji można żuć. Z ziół można także przygotowywać napary. Poniżej podajemy kilka przepisów.
Zobacz też: Jak przygotować napar z ziół?
Napar z szałwii i podbiału
Łyżeczkę rozdrobnionej szałwii i łyżeczkę rozdrobnionego podbiału zalać wrzątkiem, zostawić pod przykryciem na około 10 minut.
Napar z babki lancetowatej, szałwii i lukrecji
Łyżeczkę rozdrobnionej babki, łyżeczkę rozdrobnionej szałwii i lukrecji zalać wrzątkiem, zostawić pod przykryciem na około 10 minut. Napar, dzięki lukrecji, będzie miał lekko słodki smak.
Napar z rumianku
3 łyżeczki rumianku zalać wrzątkiem, zostawić na około 15 minut pod przykryciem, następnie odstawić, aby napar miał temperaturę pokojową. Płukać gardło co około 3 godziny.
Zobacz też: Rumianek pospolity (Chamomilla recuita)
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
