Trzeci etap to postrzeganie i rozumienie prostych zdań (np. „Pies jest biały”). Przejście od wyrażeń dwuwyrazowych do prostych zdań polega na dodaniu czasownika do wyrażenia dwuwyrazowego i utworzeniu krótkiego zdania.
Do kart z pojedynczymi słowami dodaje się kilka kart ze słowem „jest” i kilka przymiotników. Prowadzący wybiera po jednym słowie z każdej grupy, układa zdanie i czyta dziecku. Następnie dziecko wybiera kartę z każdej grupy, układa zdanie i czyta je psu.
Pies jest biały.
Jaś jest wesoły.
Pies gryzie kość.
Dziecko czyta bajki.
Rozsypanki wyrazowe
Prowadzący przygotowuje hasła tworzące dane zdanie. Zadaniem dziecka jest ułożenie zdania z rozsypanek wyrazowych.
Przykład: człowieka Pies jest przyjacielem z pies jak kotem Żyją
Czwarty etap
Czwarty etap to widzenie i rozumienie zdań rozbudowanych. Rozpoznawanie pojedynczych słów i zrozumienie, że przedstawiają one przedmiot lub pojęcie, to podstawowe umiejętności w nauce czytania. Prowadzący dodaje do znanych już dziecku rzeczowników i przymiotników dodatkowe i układa z dzieckiem zdanie, np.: „Biały pies szybko goni koty”. Następnie wprowadzamy przyimki: „w”, „na”, „do”, „za” itd. Liczbę słów należy zwiększać stopniowo, to daje gwarancję, że dziecko bez trudu sobie poradzi. Ze znanych wyrazów dziecko układa pełne, dłuższe zdania, a potem krótkie historyjki.
Aby zajęcia nie były nudne i monotonne, prowadzący proponuje dziecku układanie zdań śmiesznych lub absurdalnych. Dzieci uwielbiają układać takie zdania.
Brudny pies czyta wełniane książki.
Krzywy pies goni zielony but.
Zobacz też: Nauka czytania z psem - etap drugi
Komendy
Prowadzący przygotowuje na kartkach zdania będące poleceniami, które ma wykonać dziecko (ta zabawa jest też dobrym sprawdzianem rozumienia przez dziecko czytanego tekstu). Podaje dziecku kartkę i prosi, by dziecko przeczytało i wykonało polecenia.
Przykładowe polecenia:
Nalej psu wody do miski.
Weź psa na smycz.
Wydaj psu komendę: „siad!”.
Bajkowa tapeta
Prowadzący wybiera krótką bajkę (lub śmieszną historyjkę, ciekawe opowiadanie). Przygotowuje karty ze wszystkimi słowami użytymi w bajce. Następnie czyta dziecku jedno zdanie z bajki i układa je z dzieckiem z kartonów. Następnie przykleja je na ścianie. Zdania są układane i naklejane stopniowo, co wzmaga ciekawość dziecka i motywację do czytania.
Poplątany wierszyk
Prowadzący wyszukuje wierszyk i rozcina tekst tak, by na osobnych paskach znajdował się tylko jeden jego wers. Układa paski przed dzieckiem w nieprawidłowej kolejności i zwraca się do dziecka: „Postaraj się ułożyć wierszyk z fragmentów znajdujących się na paskach”.
Tropchody
To modyfikacja znanej harcerskiej zabawy. Prowadzący przygotowuje trasę do pokonania dla dziecka i psa (zostawia strzałki z patyków lub kredy, ślady, wskazówki) oraz pozostawia koperty z zadaniami. Dziecko ma odnaleźć wszystkie pozostawione koperty, odczytać zadania a następnie poprawnie je rozwiązać.
Z rękawa
Prowadzący z dzieckiem wypisują na kartkach pojedyncze dowolne słowa. Następnie kartki zostają wrzucone do pudełka. Dziecko wyciąga z pudełeczka dwie lub trzy karteczki, odczytuje wyrazy i stara się wymyślić jakąś historyjkę związaną w wylosowanymi słowami.
Piktogramy
Prowadzący daje dzieciom do przeczytania wierszyk:
Pieski małe dwa chciały przejść przez rzeczkę,
Nie wiedziały jak, znalazły kładeczkę,
Kładka była zła, skąpały się pieski dwa.
Dziecko ma za zadanie zastąpić wyrazy w wierszyku obrazkami lub własnoręcznie wykonanymi rysunkami.
Zobacz też: Zooterapia
Fragment pochodzi z książki „Dogoterapia we wspomaganiu nauki i usprawnianiu techniki czytania” autorstwa Beaty Kulisiewicz (Wydawnictwo Impuls, 2011). Publikacja za zgodą wydawcy.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
