Żyworódka pierzasta to roślina z rodziny gruboszowatych, pochodząca z Madagaskaru. Jest popularnym i wytrzymałym sukulentem, uprawianym w domach jako roślina doniczkowa. Ma też wiele cennych dla zdrowia właściwości.
Żyworódka - odkryj jej zalety
Zielone, mięsiste liście żyworódki zawierają duże ilości witaminy C, a także minerały w najlepiej przyswajalnej postaci, m.in. cynk i krzem (pierwiastki pięknej skóry), a także ważne np. dla układu krążenia i nerwowego: potas, mangan, miedź, selen, wapń, czy żelazo. Można przyrządzać z niej napary, nalewki, papki i maści. W sklepach zielarskich i aptekach kupisz także gotowe preparaty z żyworódki. Doskonały do picia jest sok z żyworódki - cena ok. 12 zł za 100 ml, do stosowania zewnętrznego warto miec w domu maść z żyworódki - cena ok. 26 zł za 150 g. Warto też przygotowywać je samodzielnie w domu. Żyworódka nie jest tak popularna jak aloes, ani tak modna jak zioła szwedzkie, ale z powodzeniem z nimi konkuruje. Mogą być doskonałym uzupełnieniem naturalnych kuracji przy dolegliwościach przewlekłych i w doraźnych przypadkach.
Żyworódka – kiedy ją stosować?
Zdaniem specjalistów od naturoterapii wyciąg z żyworódki plamistej sprawdza się zarówno stosowana zewnętrznie, jak od wewnątrz.
- działa przeciwzapalnie, zwalcza wirusy, bakterie i grzyby
- regeneruje, przyspiesza gojenie zranionych miejsc
- zmniejsza obrzęki i przekrwienia leczy trudno gojące rany, odleżyny, oparzenia
- leczy stany zapalne błon śluzowych przewodu pokarmowego
- pomaga w leczeniu paradontozy
- normuje zbyt wysoki poziom cukru
- odtruwa wątrobę
- łagodzi problemy z krążeniem szczególnie u meteopatów
- ma korzystny wpływ na pamięć
- jest pomocna w zapaleniu i przeroście prostaty u mężczyzn
- regeneruje organizm, w okresie rekonwalescencji po chorobie, operacji
- ogólnie wzmacnia odporność, zapobiega infekcjom
- bywa wskazana przy bólami głowy, kręgosłupa, stawów
- uznawana jest za afrodyzjak
Żyworódka dla dziecka?
Można ją podawać dzieciom powyżej 12 roku życia, oczywiście z wyjątkiem preparatów na bazie alkoholu, np. nalewki. dzieciom można podawać np. sok z liści (np. dodany do jogurtu) oraz ciepły napar z żyworódki (wypity rano zamiast herbaty pobudza apetyt).
Żyworódka - sok na odporność i lepsze trawienie
Aby zrobić sok z żyworódki, umyte, osuszone i owinięte w papier liście włóż do lodówki na kilka dni. Schłodzone pokrój, przesyp do szklanego naczynia i ugnieć. Wstaw do lodówki na kilka dni. Po tym czasie odcedź sok, postaw w ciemnym miejscu. Po tygodniu jest gotowy do użycia.
Żyworódka - nalewka wzmacniająca
Pokrój drobno liście i łodygę, a następnie włóż do słoika, zalej 40-proc. wódką (w proporcjach 1:3) i szczelnie zakręć. Odstaw w ciemne miejsce na 2 tygodnie (idealna jest temperatura pokojowa). Przecedź i przelej nalewkę do ciemnej butelki. Nalewka z żyworódki jest gotowa.
Nalewka z żyworódki może być przechowywana przez 2 lata. Stosuj ją do picia, łyżkę dziennie w okresach osłabienia, a także do dezynfekcji ran.
Żyworódka - maść na problemy skórne
Recepta na maść z żyworódki jest prosta. Rozpuść w rondelku ok. 100 g świeżego smalcu. Gdy lekko przestygnie wymieszaj z 1 łyżką odcedzonego soku. Tak przygotowaną maść (całkiem ostudzoną) przełóż do słoiczka I wcieraj w zmienioną chorobowo skórę. Przechowuj w lodówce.
Żyworódka – nie dla kota
Trzymając roślinę na parapecie trzeba pamiętać, by znajdowała się poza zasięgiem domowych pupili. Najbardziej żyworódka szkodzi kotom. Zjedzona nawet w niewielkich ilościach może wywołać u nich wymioty, biegunkę, a także zaburzenia rytmu serca.
Żyworódka – przeciwwskazania
Specyfiki z żyworódki nie sa wskazane dla osób, które mają podwyższony poziom potasu we krwi (lub zbliża się on do górnej granicy normy). Tak jak w przypadku wszystkich naturalnych specyfików, warto skonsultować się z lekarzem, gdy przyjmujemy na stałe jakieś leki - także w postaci maści, kremów, okładów itp.
Kochasz rośliny? Sprawdź, jak korzystać z ich cennych właściwości
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
