Dane statystyczne
Szacuje się, że rocznie na raka płuc umiera 1,3 mln osób na świecie. Choroba dotyka zdecydowanie częściej mężczyzn (85%) niż kobiet (15%). W ostatnich latach jednak zachorowalność wśród płci żeńskiej stale wzrasta. Nowotwór przeważnie pojawia się w wieku 35-75 lat, jednak największą zapadalność obserwuje się między 55 a 65 rokiem życia. W Polsce i innych krajach rozwijających się liczba zachorowań na raka płuc nieznacznie rośnie. Przeciwieństwem są kraje wysoko uprzemysłowione. Właściwa profilaktyka i stałe uświadamianie społeczeństwa znacząco przyczyniły się do poprawy statystyk w tych krajach.
Polecamy: Co warto wiedzieć o nowotworach płuc?
Podział nowotworów płuc
Biorąc pod uwagę cechy kliniczne oraz wynikające z tego odmienne sposoby leczenia, raka płuc można podzielić na dwa typy. Pierwszym z nich jest rak drobnokomórkowy stanowiący 15% przypadków raka płuca, drugim rak niedrobnokomórkowy odpowiedzialny za 85% przypadków tego nowotworu.
W Polsce rak niedrobnokomórkowy płuc rozpoznaje się u 16 000 pacjentów w ciągu roku. W porównaniu z krajami zachodnimi znacznie częściej rozpoznanie następuje w wysokim stopniu zaawansowania klinicznego.
Kto jest najbardziej narażony?
Według obecnego stanu wiedzy głównym czynnikiem wywołującym raka płuc jest narażenie na dym tytoniowy. Wypalanie 30 papierosów dziennie przez 10 lat powoduje 10-krotny wzrost ryzyka wystąpienia raka płuc w stosunku do osób niepalących. Należy strzec się nie tylko przed zgubnym nałogiem, ale również przed biernym wdychaniem dymu tytoniowego, gdyż to również prowadzi do rozwoju nowotworu. W grupie zwiększonego ryzyka są osoby zawodowo narażone na działanie związków zawierających azbest, chrom, radon, arsen, czy nikiel. Dużą zapadalność na raka płuc obserwuje się wśród ludności zamieszkującej tereny zanieczyszczone substancjami rakotwórczymi. Dodatkowo predyspozycje genetyczne mogą zwiększyć ryzyko zachorowania na raka płuc.
Jak rozpoznać raka niedrobnokomórkwego płuca?
Pierwszymi symptomami mogącymi świadczyć o rozwoju tego nowotworu są kaszel z odksztuszaniem plwociny, duszność, krwioplucie, ból w klatce piersiowej oraz często pojawiające się zapalenie płuc. Następnie chory może czuć przewlekłe zmęczenie oraz brak apetytu prowadzący do utraty masy ciała.
Diagnostyka choroby polega na odróżnieniu raka drobno- i niedrobnokomórkowego. Jest to istotne z punktu widzenia procesu leczenia, który w obu przypadkach jest inny. Rozpoznanie choroby opiera się na wywiadzie z pacjentem, badaniu przedmiotowym, badaniach obrazowych i inwazyjnych. Niezbędne do postawienia ostatecznej diagnozy jest badanie mikroskopowe plwociny lub materiału pobranego z biopsji guza.
Polecamy: Rak płuca - gdzie szukać przerzutów?
Jak przebiega proces leczenia nowotworu?
Czynnikiem decydującym o wyborze właściwego sposobu leczenia jest stopień zaawansowania choroby. Najskuteczniejszą metodą leczenia w pierwszych stadiach choroby jest chirurgiczne usunięcie guza. Niestety tylko 20-30% pacjentów kwalifikuje się do tego typu leczenia, gdyż rak rzadko wykrywany jest w początkowym etapie swojego rozwoju. W dalszych etapach choroby zazwyczaj stosuje się radioterapię i chemioterapię.
Przeczytaj: Nowa metoda leczenia raka płuc
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
