Przerzutowość, jako cecha złośliwości
Wśród cech odróżniających nowotwory złośliwe od łagodnych znajduje się możliwość tworzenia zmian przerzutowych. Warunkowana jest ona przez nabycie przez komórki nowotworowe zdolności do wydostania się z pierwotnego miejsca wzrostu i znalezienia miejsca do wzrostu gdzie indziej. Nie jest to oczywiście takie proste. Jeśli komórka nowotworowa wydostanie się z guza pierwotnego musi dostać się np. do krwioobiegu, a następnie wydostać się z naczynia do miejsca, w którym istnieją warunki pozwalające na jej wzrastanie, by w końcu spowodować w nowym miejscu utworzenie guza.
W praktyce każdy nowotwór wydziela na obwód tysiące, a nawet miliony komórek dziennie, z czego tylko nieliczne powodują powstanie ognisk wtórnych. Oznacza to, że większość z nich jest niszczonych przez układ odpornościowy organizmu lub nie ma zdolności do wzrostu w innym miejscu.
Przerzuty w raku płuca
W około 30% przypadków raka płuca, objawy wynikające z występowania zmian przerzutowych są pierwszymi dolegliwościami z jakimi zgłasza się pacjent do lekarza. Przerzuty raka płuca mogą występować w każdym narządzie i powodować odpowiednie objawy kliniczne. Najczęściej przerzuty lokalizują się w kościach, wątrobie, mózgu i nadnerczach, a w przypadku raka drobnokomórkowego też w szpiku kostnym. Przerzuty do kości objawiają się bólami kostnymi (nieustępującymi pod wpływem odpoczynku i standardowych dawek leków przeciwbólowych) oraz złamaniami patologicznymi.
Przerzuty do mózgu, występują częściej w gruczolakoraku płuca. Objawiać się mogą poprzez ból głowy, drgawki, zaburzenia równowagi, zaburzenia czucia, niedowłady, zaburzenia osobowości i inne odchylenia w badaniu neurologicznym.
Przerzuty do wątroby najczęściej przejawiają się poprzez spadek masy ciała, bóle brzucha, żółtaczkę, nudności.
Czytaj też: Rak to nie koniec świata
Przerzuty a rokowanie
Zmiany przerzutowe stwierdza się blisko w 60% noworozpoznanych przypadków raka drobnokomórkowego i w 70% raka drobnokomórkowego. Stwierdzenie przerzutów kwalifikuje chorobę do bardzo zaawansowanej, co za tym idzie, rokowanie staje się bardzo poważne.
Jedynym leczeniem stosowanym w tym stadium jest paliatywna chemioradioterapia. W stadium IV raka niedrobnokomórkowego nie stwierdza się przeżyć 5-letnich, a mediana przeżycia nie przekracza roku. Nie lepiej jest w przypadku i tak dużo gorzej rokującego raka drobnokomórkowego, w którym przeżywalność 5-letnia wynosi niezależnie od stadium kilka procent.
Polecamy też: Gdzie znaleźć pomoc w walce z rakiem
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
