Przychodzi baba do lekarza...
Postępowanie lekarskie w przypadku podejrzenia zeza powinno być jak najszybsze. Badanie okulistyczne powinno składać się z wywiadu dotyczącego wieku, w którym powstał zez, czynników wywołujących, jego stałości lub zmienności a także rodzinnego występowania zeza.
Kolejnym ważnym badaniem jest badanie ostrości wzroku, a w przypadku wykrycia wady korekcja okularowa. Konieczne jest również badanie dna oka w przypadku istnienia zeza celem wykluczenia zmian organicznych takich jak retinoblastoma, blizn po przebytej toksoplazmozie ocznej czy anomalii wrodzonych uszkadzających siatkówkę lub nerw wzrokowy, które mogą osłabiać ostrość wzroku i wtórnie wywoływać zeza.
Zobacz też: Czy zez może pojawić się nagle?
Poniżej przedstawiamy kilka podstawowych testów diagnostycznych w zezie. Oczywiście diagnostyka tego schorzenia wymaga wykonania również bardziej specjalistycznych badań okulistycznych, które wykonują okuliści w poradniach zezowych.
Jak różnicować zez towarzyszący z porażennym?
Do różnicowania tych dwóch postaci zeza należy ocenić ruchomość i ustawienie gałek ocznych. W pierwszej kolejności wykonuje się test ruchomości w dziewięciu diagnostycznych kierunkach spojrzenia. Niedowład mięśnia gałkoruchowego ujawnia się, jako nierównoległe ustawienie oczu przy ich ruchu w kierunku działania uszkodzonego mięśnia.
Ustawienie oczu pozwalają ocenić różne testy. Wśród nich test obserwacji odblasków rogówkowych. Test ten polega na oświetlaniu obu rogówek światłem latarki z odległości ok. 30cm i ocenie symetrii odblasków. W teście tym można orientacyjnie ocenić kąt odchylenia. Przyjmuje się, że na każdy milimetr odchylenia przypada 7 stopni kąta zeza.
Jak różnicować zez ukryty z zezem jawnym?
Test zakrycia i odkrycia (cover-uncover test) jest najważniejszym badaniem różnicującym te dwie patologie. Test polega na zakryciu jednego oka i ustawieniu drugiego „na wprost”.
W przypadku zeza jawnego zasłonięcie oka zezującego nie zmienia pozycji oka prowadzącego ustawionego w pozycji wyjściowej, a po usunięciu zasłony obie gałki ustawione są w pozycji wyjściowej.
Natomiast przy zasłonięciu oka prowadzącego następuje ustawienie zezującej gałki na wprost, zaś oko prowadzące odchyla się pod zasłoną o kąt odchylenia zeza. Po usunięciu zasłony obserwujemy w tym przypadku ruch nastawczy – ustawienie na wprost oka zdrowego i powrót do pozycji wyjściowej oka chorego.
U pacjentów z zezem utajonym oko ustawia się w zezie pod zasłoną, zaś po odsłonięciu powraca do pozycji na wprost. Innymi słowy zez ujawnia się tylko, gdy przestaje działać mechanizm fuzji.
Polecamy: Na czym polega zez ukryty?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
