Trochę szczegółów
Otóż morfologicznie nerw wzrokowy stanowi wypustkę ośrodkowego układu nerwowego, częściowo pokrytą oponami mózgowymi i otoczoną komórkami podporowymi – glejowymi. I to te, „dodatkowe” struktury bywają punktem wyjścia nowotworów – oponiaka i glejaka. Guzy te są częste w lokalizacji wewnątrzczaszkowej, zaś w obrębie oczodołu należą raczej do rzadkości.
Glejak nerwu wzrokowego
Typowy dla dzieci i młodych dorosłych. 90% przypadków jest stwierdzanych do dwudziestego roku życia. Występuje jednostronnie, prowadząc do utraty ostrości widzenia i stopniowo narastającego wytrzeszczu. W około połowie przypadków towarzyszy mu choroba von Recklinghausena (nerwiakowłókniakowatość typu I), w której spotykamy między innymi: liczne zmiany skórne – plamki w kolorze kawy z mlekiem, piegi, przebarwienia w okolicy pach i pachwin, małe, podskórne guzki (nerwiakowłókniaki), liczne, drobne przebarwienia w obrębie tęczówki (guzki Lischa). W badaniu okulistycznym, oprócz wyżej wymienionych cech, spotykany bywa oczopląs pionowy, a w badaniu dna oka – zanik tarczy nerwu wzrokowego.
Zobacz też: Diagnostyka nowotworów narządu wzroku
Oponiak nerwu wzrokowego
Ten guz rozpoznawany jest w 5-6 dekadzie życia, nieco częściej u kobiet. Objawy bywają opisywane jako triada Hoyta-Spencera. Należą do niej: postępujące pogorszenie ostrości widzenia jednego oka, aż do ślepoty oraz wykrywane w badaniu dna oka – zanik nerwu wzrokowego i obecność niefizjologicznych połączeń plamkowo-rzęskowych. Dodatkowo zaburzona jest ruchomość gałki ocznej, trudność sprawia zwłaszcza patrzenie ku górze.
Diagnoza
Okulista, po zbadaniu dna oka, zaleci badanie obrazowe – tomografię komputerową bądź rezonans magnetyczny. To drugie badanie, choć mniej dostępne, wydaje się mieć przewagę w obrazowaniu oka, oczodołu i nerwu wzrokowego. Poza tym jest bezpieczniejsze i nie naraża pacjenta na promieniowanie jonizujące.
Strategie leczenia
Jeżeli obecność guza nie sprawia zbyt wielkich trudności pacjentowi, a wynik badania obrazowego jest korzystny, zaleca się obserwację i nie interweniowanie. Przypadki, w których obecność nowotworu jest nie do zaakceptowania, powinny zakończyć się leczeniem chirurgicznym – usunięciem guza. W przypadkach nieoperacyjnych stosowane są radioterapia i chemioterapia.
Zobacz też: Guzy złośliwe powiek
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
