Jak to się dzieje?
W obrzęku płuc następuje w pierwszej fazie przemieszczenie płynu z włośniczek do tkanki śródmiąższowej płuc, a w następnym etapie przesiąkanie płynu do pęcherzyków płucnych. Zaburza to wymianę gazową i doprowadza do deficytu tlenu u pacjenta, co oznacza, że odczuwa on duszność.
Upośledzenie pracy serca
Kardiogenny obrzęk płuc oznacza, że bezpośrednią przyczyną tego stanu jest upośledzenie pracy serca. Najczęściej ma to związek z niewydolnością lewokomorową w przebiegu zawału serca. Mogą do tego doprowadzić także zaburzenia rytmu serca, ostra niedomykalność mitralna czy aortalna, przełom nadciśnieniowy.
Zobacz też: Czy chore serce boli?
Skąd wiem, że ktoś ma kardiogenny obrzęk płuc?
Pacjent z obrzękiem kardiogennym będzie miał przyspieszony oddech i szybką akcję serca, kaszel, będzie niespokojny, pobudzony. Dominować będzie duszność spoczynkowa.
Skóra będzie blada, zlana zimnym potem. Zazwyczaj chorzy przyjmują pozycje siedzącą, podpierają się rękami o podłoże.
Mieć pewność
W postawieniu rozpoznania pomocne będą badania dodatkowe, jak EKG, echokardiografia, RTG klatki piersiowej.
Obrzęk płuc niezależnie od etiologii jest stanem zagrożenia życia i od szybkości wdrożenia leczenie zależy los chorego. Dlatego tak ważne jest szybkie wezwanie pomocy medycznej.
Działaj zanim przyjedzie karetka!
W postępowaniu przedszpitalnym, w oczekiwaniu na przybycie karetki, możemy się starać uspokoić chorego, zapewnić mu świeże powietrze, utrzymać go w pozycji siedzącej, bowiem łatwiej jest wówczas oddychać.
Gdy straci przytomność, trzeba przystąpić do czynności reanimacyjnych zgodnie z zasadami BLS.
Zobacz też: Kołatanie serca - czy to coś groźnego?
W szpitalu
Leczenie szpitalne powinno być prowadzone na oddziale intensywnej opieki medycznej.
Zasady leczenia:
- pozycja siedząca z opuszczonymi nogami,
- tlenoterapia przez cewnik nosowy lub maskę,
- leki moczopędne (furosemid),
- morfina - zmniejsza uczucie duszności,
- leki inotropowe jak dobutamina, dopamina czy adrenalina.
W przypadku nieskuteczności wyżej wymienionych metod, należy rozważyć nieinwazyjną wentylację dodatnim ciśnieniem, a w ostateczności intubację i podłączenie do respiratora. Zawsze należy spróbować zidentyfikować przyczynę i zastosować leczenie przyczynowe.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
