Czym jest histeria?
Histeria była nazywana w starożytności dusznością maciczną, a jej przyczyn dopatrywano się w braku aktywności seksualnej. Kiedyś była przypisywana wyłącznie kobietom. Dziś wiadomo, że to rodzaj nerwicy, który może dotknąć każdego, niezależnie od wieku i płci.
Histeria jest rodzajem nerwicy charakteryzującym się zaburzeniem równowagi nerwowej. Często dotyka osoby, które są niedojrzałe emocjonalnie i nie potrafią radzić sobie z problemami i obecnym w życiu stresem. Histeria może też wynikać z egocentryzmu osoby, która chce zwrócić na siebie uwagę otoczenia, a także z urazów psychicznych czy przeciążenia układu nerwowego.
Ponieważ histerię uznaje się często bardziej za cechę osobowości niż chorobę, jest ona trudna do zdiagnozowania i leczenia. Badacze odrzucają tezę o dziedziczności histerii, chociaż wskazują na wpływ pierwszych lat życia człowieka (okres kształtowania się charakteru) na skłonność do zachowań histerycznych. Brak miłości i ciepła we wczesnych latach oraz nerwicowe zachowania rodziców mogą stać się przyczyną reakcji histerycznych u dziecka.
Histeria jest uciążliwym schorzeniem, wzmaga uczucie dyskomfortu i utrudnia choremu normalne funkcjonowanie. Nie wolno jednak lekceważyć tej dolegliwości, ponieważ może się pogłębiać.
Jak rozpoznać histerię?
Histerii towarzyszą rozmaite objawy, występujące w zależności od charakteru osoby i oddziaływania otoczenia na chorego. Należą do nich m.in.:
- bóle w jamie brzusznej,
- zawroty głowy,
- kołatanie serca,
- szczękościsk,
- wymioty,
- zaburzenia akcji serca,
- cykle miesiączkowe u kobiet,
- teatralność gestów i zachowań.
Histeryk nie potrafi wydobyć z siebie głosu i ma uczucie, że w jego gardle tkwi ciało obce. W skrajnych przypadkach to schorzenie może prowadzić do światłowstrętu, zakłócać zdolność widzenia, a także wywoływać zaburzenia czynności ruchowych, np. paraliż i napady drgawkowe.
Do częstych objawów związanych z kondycją psychiczną histeryka należą: skłonność do przesady, nadmierna impulsywność, nieobliczalność i wybuchowość.
Zobacz też: Co zrobić, gdy kto ktoś zemdleje?
Co zrobić podczas napadu histerii?
Histeria często dotyka dzieci w wieku 2-3 lat. Bunt dziecka w tym okresie jest objawem podkreślania własnej niezależności lub też sposobem na osiągnięcie własnych korzyści, np. zakup nowej zabawki.
Dorośli mogą czuć się bezradni w sytuacji ataku histerii u dziecka. Gdy maluch kopie, krzyczy, tarza się po podłodze nie wiadomo, co robić – przytulić czy przeczekać.
Atak furii trzeba jednak cierpliwie przeczekać, bo w tym czasie tłumaczenie dziecku czegokolwiek nie ma sensu. Należy zadbać przy tym o bezpieczeństwo dziecka, by maluch nie zrobił sobie krzywdy.
W miejscu publicznym najlepiej wziąć dziecko na ręce i zabrać w spokojniejsze miejsce, gdzie jest mniej ludzi. Gdy maluch się uspokoi, nie wolno go karać, tylko należy mu wytłumaczyć, że nie wolno tak reagować oraz przytulić i pokazać, jak właściwie się zachowywać, np. przeprosić kolegę, którego dziecko wcześniej uderzyło, bo nie chciał mu dać zabawki.
Jeśli maluch bije, nie wolno zgadzać się na takie zachowanie czy odpowiadać agresją. Należy przytrzymać dziecko za rękę i wytłumaczyć, że to boli, bo może nie zdawać sobie z tego sprawy. Do dziecka trzeba mówić w sposób jasny i prosty.
Warto też przemyśleć, jakie były przyczyny ataku i spróbować uniknąć go w przyszłości. Jeśli jednak przyczyną ataku histerii było odmówienie zakupu zabawki, rodzic powinien się zastanowić, czy ulegać dziecku, gdyż wtedy histeria może stać się skutecznym środkiem na wymuszenie przez malucha kolejnych upragnionych zabawek. Dzieci chcą sprawdzić, jak daleko mogą się posunąć i zdarza się, że symulują napad, jeśli to przynosi im określone korzyści.
Histeria u dorosłych
Osoby, które przez dłuższy czas mają problemy z zachowaniami histerycznymi, powinny zgłosić się z wizytą do lekarza psychoterapeuty. Terapeuta podczas sesji nauczy pacjenta, jak reagować na rozmaite sytuacje, rozpoznawać i kontrolować swoje stany emocjonalne.
Zobacz też: Co zrobić, gdy ktoś ma atak padaczki?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
