Jakie są przyczyny złamania obojczyka?
Najczęściej do złamania obojczyka dochodzi podczas niefortunnego upadku na wyciągniętą rękę, ale równie często uraz jest wynikiem tzw. sportów kontaktowych, w których dochodzi do kontaktu fizycznego między graczami (np. w boksie czy piłce nożnej). Złamanie obojczyka może być również skutkiem wypadku komunikacyjnego.
Jakie są objawy złamania obojczyka?
Objawy złamanego obojczyka to:
- ból,
- opuchlizna,
- ból przy poruszaniu ręką,
- problem z podnoszeniem ręki,
- często widoczne jest przemieszczenie kości,
- wyczuwanie przesuwania i tarcia odłamów po uciśnięciu miejsca nad szczeliną złamania.
Poszkodowany może skarżyć się na mdłości i zawroty głowy.
Złamaniu ulega zazwyczaj miejsce wyginania się obojczyka do przodu. Możliwe są uszkodzenia splotu barkowego lub tętnicy podobojczykowej, jednak występują rzadko. Uszkodzenie tętnicy podobojczykowej może wywołać krwotok wewnętrzny stanowiący realne zagrożenie życia poszkodowanego.
Jak udzielić pierwszej pomocy?
Przy złamaniu obojczyka pierwsza pomoc polega na jego unieruchomieniu. Zapobiega to przesuwaniu się odłamów kości, a poza tym łagodzi ból. Najlepiej unieruchomić obojczyk za pomocą temblaka.
Zobacz też: Amputacja kończyny - jak jej uniknąć?
Jak prawidłowo założyć temblak?
Umiejętność wiązania temblaka jest bardzo ważna i nigdy nie wiadomo kiedy może się nam przydać.
Aby prawidłowo założyć temblak należy:
- złożyć chustę na pół tak, aby utworzyła trójkąt;
- położyć jeden z rogów na kark;
- następnie należy zgiąć rękę w łokciu i położyć na siebie, zawinąć rękę chustą, ciągnąc ją za drugi róg do góry i związać go z pierwszym rogiem na szyi.
Jak wygląda leczenie?
Większość pacjentów, bo ponad 90%, udaje się wyleczyć bezoperacyjnie przez unieruchomienie. Czasami jednak potrzebna jest operacja.
Operacja jest konieczna kiedy:
- złamanie zaszło w kilku miejscach;
- doszło do złamania otwartego;
- zostały uszkodzone nerwy;
- obojczyk wysunięty jest do przodu;
- kości nie zrastają się.
Unieruchomienie złamanego obojczyka trwa przez minimum 3-4 tygodnie. Następnym krokiem jest rehabilitacja, ponieważ unieruchomienie kości powoduje sztywność mięśni i stawów. Na początku rehabilitacji wykonuje się ćwiczenia pasywne, a następnie ćwiczenia aktywne. Dzięki rehabilitacji pacjenci osiągają po 6-9 tygodniach zakres ruchu w 85%, a po roku uzyskują pełnię sił.
Zobacz też: Złamania zamknięte - pierwsza pomoc krok po kroku
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
