Prawa pacjenta psychiatrycznego
Co do zasady prawa pacjenta psychiatrycznego są takie same, jak pozostałych pacjentów. Pacjent ma prawo do:
- świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom współczesnej wiedzy medycznej,
- poszanowania jego intymności i godności w czasie udzielania mu świadczeń zdrowotnych,
- uzyskania informacji od lekarza o celu przyjścia do szpitala psychiatrycznego, swoim stanie zdrowia, proponowanych czynnościach diagnostycznych i leczniczych oraz o dających się przewidzieć skutkach tych działań lub ich zaniechania;
- wyrażania zgody lub odmowy jej udzielania na określone świadczenia - po uzyskaniu odpowiedniej informacji, chyba że na mocy odrębnych przepisów możliwe jest stosowanie odpowiednich świadczeń bez wyrażenia zgody;
- kontaktu osobistego, telefonicznego i korespondencyjnego z osobami z zewnątrz w granicach wyznaczonych regulaminem szpitala; korespondencja pacjenta nie podlega kontroli;
- opieki duszpasterskiej;
- leczenia w środowisku jak najmniej ograniczającym swobodę oraz przy pomocy metody jak najmniej uciążliwej spośród dostępnych;
- uzyskania zgody ordynatora na okresowe przebywanie poza szpitalem bez wypisywania pacjenta z zakładu, jeżeli nie zagraża to jego życiu lub zdrowiu innych osób (urlop, przepustka);
- leczenia i opieki opartej na indywidualnie przygotowanym planie omówionym z pacjentem;
- sprawiedliwego udziału w zyskach i nagrodach przekazywanych placówce psychiatrycznej z tytułu pracy pacjenta w ramach zajęć rehabilitacyjnych;
- kontaktu z sędzią wizytującym szpital;
- wysłuchania przez sąd;
- dostępu do dokumentacji medycznej za pośrednictwem lekarza prowadzącego;
- do składania skarg i wniosków oraz uzyskania na nie odpowiedzi.
Przeczytaj: Prawa pacjenta, czyli o obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej
Kiedy można zastosować w stosunku do pacjenta przymus bezpośredni?
Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego w sposób dość klarowny i przejrzysty dopuszcza w określonych przypadkach użycie przymusu bezpośredniego wobec pacjenta psychiatrycznego polegającego na przytrzymywaniu, przymusowym zastosowaniu leków, unieruchomieniu i izolacji.
Przymus powyższy można stosować wtedy, kiedy osoba z zaburzeniami psychicznymi dopuszcza się zamachu przeciwko życiu lub zdrowiu własnemu lub innych, bezpieczeństwu powszechnemu bądź w sposób gwałtowny niszczy lub uszkadza przedmioty w jego otoczeniu. Przymus może być zastosowany w celu dokonania niezbędnych czynności leczniczych wobec osoby leczonej bez zgody (np. podania iniekcji z przytrzymaniem pacjenta) lub gdy osoba ta chce samotnie opuścić szpital.
Każdorazowo o zastosowaniu przymusu decyduje lekarz, a jeśli nie jest możliwe uzyskanie natychmiastowej decyzji lekarza, o zastosowaniu przymusu decyduje pielęgniarka/pielęgniarz, natychmiast zawiadamiając jednak o tym lekarza.
Możliwe jest również dokonanie przymusowego badania osoby z zaburzeniami psychicznymi, gdy zachowanie tej osoby wskazuje, że z powodu tych zaburzeń może ona zagrażać bezpośrednio swojemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób bądź nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych.
Przeczytaj: Na czym polega opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
