Renta na depresję - komu przysługuje, a komu nie. Jak załatwić formalności?

Renta na depresję fot. Adobe Stock
Teoretycznie nie ma listy chorób, które wykluczałby otrzymanie renty. Zatem osoby cierpiące na depresję też mogą się o takie świadczenie starać. Jak to krok po kroku zrobić i czy w razie odmownej decyzji można się od niej odwołać? Przeczytaj!
Diana Ożarowska-Sady / 03.11.2019 15:11
Renta na depresję fot. Adobe Stock

Przejmujący smutek, utrata radości życia, przewlekłe zmęczenie, zaburzenia snu i koncentracji, myśli samobójcze... Lista objawów, które mogą się wiązać z depresją jest długa i bardzo różnorodna. A stan chorego zależy nie tylko od tego, jak obszerny jest ten pakiet symptomów, ale też od ich nasilenia czy okresu trwania. Jak to ma się do renty?

Otóż gdy mamy do czynienia z epizodem o charakterze depresyjnym, uzyskanie takiego świadczenia może okazać się nierealne. Jeżeli jednak depresja ma charakter nawracający lub długotrwały, szanse na rentę rosną. Zdecydowanie warto też się o świadczenie ubiegać, jeżeli depresja jest powiązana z chorobą afektywną dwubiegunową  - taką, która trwa od dawna i występuje w postaci uniemożliwiającej podjęcie pracy. O czym jeszcze warto wiedzieć?

Oto 11 faktów na temat starań o rentę w przypadku depresji lub innych chorób

  1.  Warunkiem uzyskania renty w przypadku depresji jest uznanie chorego za niezdolnego do pracy.
  2. Inna nazwa renty z tytułu niezdolności do pracy, to renta inwalidzka.
  3. O niezdolności do pracy decyduje lekarz orzecznik ZUS.
  4. Orzecznik ZUS może przyznać rentę inwalidzką stałą lub okresową.
  5. Od decyzji orzecznika ZUS można się odwołać w ciągu 14 dni od otrzymania decyzji (potem sprawa nie będzie rozpatrywana).
  6.  Sprzeciw wnosimy do komisji lekarskiej ZUS.
  7. Orzeczenie o niezdolności do pracy obowiązuje maksymalnie 5 lat (dłużej - tylko wtedy, gdy zgodnie ze stanem wiedzy medycznej chory nie ma szans na odzyskanie sprawności).
  8. O rentę z tytułu niezdolności do pracy mogą się ubiegać tylko osoby, które wcześniej pracowały (przerwa od ostatniego zatrudnienia nie może być dłuższa niż 18 miesięcy)
  9. Ważny jest też staż pracy - zależy on od wieku, np. osoba, która stała się niezdolna do pracy nim skończyła 20 lat, musi być wcześniej zatrudniona minimum przez rok, a ktoś, kto ma ponad 30 lat powinien wcześniej przepracować minimum  5 lat.
  10. Jeżeli ktoś nie ma wystarczającego wieku czy stażu, ale niezdolność do pracy wystąpiła u niego przed 18 rokiem życia, osoba taka ma prawo starać się o rentę socjalną.
  11. Renta socjalna to 100 procent najniższej renty przyznawanej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Przeczytaj też:
Czy twoje zachowanie może świadczyć o nerwicy natręctw?
Kompulsje potrafią zniszczyć życie. Czy jesteś nimi zagrożona?
Skąd ten ból głowy i nudności? Wiemy, co może być przyczyną!

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA