Dania i Holandia
Od 2006 roku Holendrzy sami wybierają prywatne ubezpieczenie zdrowotne w ramach ubezpieczenia społecznego. Jest to obowiązkowe, a system otwarty jest na pacjentów w każdym wieku, co gwarantowane jest przez zakaz dyskryminacji. System wyrównawczy chroni przed wykluczeniem również przewlekle chorych. Solidaryzm w finansowaniu charakteryzuje też system duński, z tą jednak różnicą, że Duńczycy finansują swoich lekarzy z budżetu państwa. Charakterystyczną cechą systemu duńskiego jest brak koszyka świadczeń gwarantowanych. Pacjent ma prawo do leczenia podyktowanego względami medycznymi. Na planowane leczenie czeka się w Danii maksymalnie 1 miesiąc.
Szwajcaria
System szwajcarski zakłada współfinansowanie służy zdrowia ze środków prywatnych i publicznych. Obowiązkowe ubezpieczenia zdrowotne oferują jedynie prywatni ubezpieczyciele. Społeczny solidaryzm szwajcarów dotyczy jedynie ubezpieczeń obowiązkowych. Na szczęście, koszyk świadczeń medycznych jest w tym kraju bardzo szeroki. Z ubezpieczenia dodatkowego korzysta od 25-40% szwajcarów.
Irlandia
Służba zdrowia finansowana jest z podatków. Opieka ambulatoryjna od pewnego progu dochodów jest płatna, tylko 31% Irlandczyków korzysta z niej bezpłatnie. Ponad połowa Irlandczyków korzysta z dodatkowych świadczeń niepublicznej opieki zdrowotnej. Reforma planowana w Irlandii zmierza w kierunku modelu holenderskiego.
Wielka Brytania
System brytyjski to klasyczny przykład służby zdrowia finansowanej ze środków publicznych. Silną pozycje zajmuje w nim lekarz rodzinny, który koordynuje proces leczenia pacjenta. Słabą stroną brytyjskiego rozwiązania są długie kolejki do specjalistów.
Zobacz też: Kto ma dostęp do dokumentacji medycznej?
Słowenia
Wprowadzony w 1992 roku system ubezpieczeń społecznych wprowadza obowiązek wyboru płatnika jednego płatnika. Podobnie jak w modelu brytyjski, także w Słowenii lekarze rodzinni cieszą się silną pozycją w systemie. Ponad 85% populacji korzysta z komplementarnych, prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych.
Francja
Niemal wszyscy ubezpieczeni francuzi korzystają z dodatkowych usług prywatnej służby zdrowia. Równolegle budżet państwa przeznacza ponad 11% swoich wpływów na opiekę zdrowotną (w Polsce dla porównania to ok. 6% PKB). To wszystko sprawia, że (mimo niedostatecznej koordynacji systemu opieki zdrowotnej) francuzi są jednym z najbardziej zadowolonych z opieki zdrowotnej narodów Europy. System uznawany jest za bezkolejkowy.
Źródło: Polska Izba Ubezpieczeń / PZ
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
