Przyczynę nieorganicznych zaburzeń snu stanowią czynniki natury emocjonalnej. Do grupy tego rodzaju zaburzeń zaliczają się dyssomnie (dominującym objawem są zaburzenia ilości, jakości lub pory snu) oraz parasomnie (nieprawidłowe, krótkotrwałe zdarzenia pojawiające się w czasie snu).
Bezsenność
Jest to utrzymujący się przez co najmniej 3 dni w tygodniu, przez okres miesiąca, stan niedostatecznej ilości i/lub jakości snu. Wśród najczęstszych skarg osób cierpiących na bezsenność znajdują się trudności z zaśnięciem, trudności z utrzymaniem nieprzerwanego snu i zbyt wczesne budzenie się. Zwykle epizod bezsenności zaczyna się podczas okresu nasilonego stresu, częściej występuje u kobiet, osób starszych oraz z zaburzeniami psychicznymi.
Hipersomnia
Terminem tym określa się stan nadmiernej senności i napadów snu (nie będących efektem jego niedoboru) w ciągu dnia lub wydłużone przechodzenie ze snu do stanu pełnego czuwania po przebudzeniu. Zaburzenia te pojawiać się mogą codziennie przez dłuższy czas lub w nawracających okresach. Odczuwane są jako znaczna dolegliwość i zakłócają funkcjonowanie społeczne i zawodowe.
Warto wiedzieć: Jakie są metody leczenia bezsenności?
Zaburzenia rytmu snu i czuwania
Ta grupa zaburzeń związana jest z niezgodnością między indywidualnym rytmem snu i czuwania osoby a rytmem oczekiwanym w jej środowisku. Jest to bezsenność
w czasie przeznaczonym na sen i nadmierna senność w okresie czuwania. Zaburzenie rytmu snu i czuwania obserwuje się u osób często zmieniających godziny pracy i strefy czasowe.
Somnambulizm (sennowłóctwo)
Somnambulizm jest stanem zaburzeń świadomości, w którym występują jednocześnie cechy snu oraz czuwania. Zazwyczaj występuje podczas pierwszej trzeciej części snu nocnego, osoba wstaje z łóżka i spaceruje bez celu. Jej poziom przytomności, reaktywność oraz sprawność ruchowa są ograniczone. Ma obojętną, maskowatą twarz, nie reaguje na polecenia i próby kontaktu, z trudem daje się obudzić i zazwyczaj nie pamięta co wtedy robiła.
Polecamy: Co warto wiedzieć o bezsenności?
Lęki nocne
Są to epizody skrajnie nasilonego lęku połączone z głośną wokalizacją oraz pobudzeniem ruchowym i pobudzeniem układu autonomicznego. Osoba zrywa się z krzykiem, zdarza się, że rzuca do drzwi starając się uciec, jednak nie opuszcza pomieszczenia. Próby uspokojenia ze strony otoczenia mogą nasilać lęk, gdyż przez kilka minut po wybudzeniu osoba jest zdezorientowana. Cały epizod zwykle objęty jest niepamięcią lub zapamiętany zostaje szczątkowo.
Koszmary senne
Koszmarami sennymi nazywamy przepełnione lękiem marzenia senne, zapamiętywane w najdrobniejszych szczegółach. Są związane z silnym przeżyciem emocjonalnym, ich treść stanowi zagrożenie życia lub bezpieczeństwa. Często powtarzają się w nich te same tematy. Po wybudzeniu z koszmarnego snu osoba od razu odzyskuje przytomność i orientację.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
