Diagnozę taką można otrzymać, jeśli w trakcie zdarzenia odczuwało się bardzo silny stres i jeśli przynajmniej przez miesiąc utrzymują się następujące objawy
ponowne doświadczanie przeżytego zdarzenia w postaci natrętnych wspomnień, wyobrażeń myśli lub tzw. flashbacków (pojawianie się obrazów przypominających przeżytą tragedię), koszmarów sennych,
silny, połączony z fizjologicznymi objawami, niepokój związany ze wszystkim, co przypomina zdarzenie,
dążenie do unikania wspomnień związanych z przeżyciem,
nadmierna czujność, rozdrażnienie, wybuchowość, przesadny lęk, nadpobudliwość.
Ponadto objawom tym towarzyszyć może niezdolność do odczuwania przyjemności, przytępienie uczuciowe, tendencja do izolowania się od otoczenia, a nawet myśli samobójcze. Objawy muszą się pojawić nie później niż w 6 miesięcy po doznanym urazie psychicznym, mogą jednak wystąpić z pewnym opóźnieniem w stosunku do zdarzenia.
Zespół stresu pourazowego nie tylko jest odbierany jako trudny do zniesienia stan psychiczny, ale może też uczynić człowieka niezdolnym do poprawnego funkcjonowania w społeczeństwie, w tym do pracy
Niejednokrotnie leczenia ogranicza się do podawania środków przeciwlękowych, które łagodzą objawy umożliwiając powrót do zajęć zawodowych. Leczenie takie, choć często przynosi szybką ulgę, ma charakter jedynie objawowy, tzn. łagodząc dolegliwości nie usuwa ich przyczyn. Leki stosowane najczęściej w takich przypadkach (benzodiazepiny) mają silne działanie uzależniające. Podstawą leczenia, podobnie jak w większości zaburzeń lękowych, powinna być psychoterapia
W przypadku zespołu stresu pourazowego najlepsze efekty przynosi terapia poznawczo-behawioralna, która za podstawowy cel stawia sobie zmianę zachowania osoby cierpiącej – w taki sposób, aby przestała ona unikać kontaktu z bodźcami budzącymi skojarzenia z tragicznym przeżyciem. Istotnym elementem jest również konsolidacja wspomnień, tzn. usunięcie często występujących momentów okrytych niepamięcią oraz wspomnień o tragedii wraz z jej przyczynami i skutkami w całości życia z człowieka. Terapia przynosi tym lepsze efekty, im od wydarzenia, które stało się przyczyną zaburzenia, do podjęcia terapii, minął krótszy okres. Najlepsze efekty daje interwencja psychologiczna podjęta bezpośrednio po zdarzeniu – może nawet całkowicie zapobiec rozwojowi problemu.
Charakterystycznym przykładem takiej sytuacji jest skok spadochronowy, podczas którego wystąpiły problemy zagrażające życiu. Jeśli skoczek świadom zagrożenia przeżył silny lęk, po czym zrezygnował z oddania następnego skoku, z dużym prawdopodobieństwem w przyszłości będzie odczuwać silny lęk przed skakaniem. Jeśli jednak natychmiast odda kolejny, tym razem udany skok, ma duże szanse na uniknięcie jakichkolwiek problemów emocjonalnych związanych ze spadochroniarstwem.
Czytaj dalej:
Czym jest ostra reakcja na stres
tekst: Bartłomiej Perczak – Ekspert serwisu
http://www.psychoterapia-krakow.org/
http://www.psychlab.pl/
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
