W dystymii nie występują okresy podwyższonego nastroju (hipomanii). Żaden z epizodów obniżonego nastroju w dystymii nie spełnia wymogów zakwalifikowania jako epizodu depresyjnego, jednak ma zbliżony charakter.
Gdyby z nastrojem obniżonym przeplatały się okresy podwyższonego nastroju, a zaburzenie miało równie uporczywy (trwający minimum 2 lata) charakter, należałoby podejrzewać raczej zaburzenie zwane cyklotymią, przez analogię przypominające chorobę afektywną dwubiegunową, w dawniejszej nomenklaturze zwaną zespołem maniakalno-depresyjnym.
Zobacz też: Tata w depresji - czy depresja wpływa na agresję?
Objawy
W ciągu niektórych okresów obniżonego nastroju w przebiegu dystymii występują co najmniej trzy z poniższych objawów:
• zmniejszenie energii lub aktywności
• bezsenność
• mała wiara w siebie i poczucie niedostosowania
• trudności z koncentracją
• płaczliwość
• utrata zainteresowania i radości z życia erotycznego oraz innych czynności zwykle sprawiających przyjemność
• poczucie bezradności lub zmartwienia, martwienie się niezwyczajne dla tej osoby
• dostrzegalne nieradzenie sobie ze zwykłymi, codziennymi obowiązkami
• rozpamiętywanie przeszłości lub pesymizm wobec przyszłości
• wycofanie z życia społecznego, zmniejszona aktywność towarzyska
• zmniejszona rozmowność
Zobacz też: Jak wspierać chorego na depresję?
Dystymia a depresja
Jak już powiedziano, dystymia nie jest tożsama z depresją, chociaż obejmuje zaburzenie związane z obniżonym nastrojem. Różnica to przede wszystkim uporczywy charakter (min. 2 lata) i epizody krótsze lub lżejsze niż w przypadku depresji. Podobieństwo polega na występowaniu obniżonego nastroju w przypadku obu zaburzeń.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
