Cyklofrenia to choroba afektywna, która nie ma jasno określonych przyczyn. Życie z nią wymaga długofalowego leczenia. Jak jednak żyć z osobą, która cierpi na cyklofrenię? Zapytałyśmy o to Wiolettę Karłowicz-Dul – psycholog, psychoterapeutkę, seksuolog z Fundacji Pomocy Psychologicznej i Edukacji Społecznej RAZEM (www.razem-fundacja.org).
U kogo i dlaczego może się rozwinąć cyklofrenia?
Wioletta Karłowicz-Dul: Nie ma badań określających jednoznaczne przyczyny cyklofrenii. Istnieją hipotezy, które wskazują, że może mieć ona podłoże genetyczne. Jeśli u krewnych pojawiały się choroby afektywne, szczególnie u rodziców czy rodzeństwa, prawdopodobieństwo wystąpienia jest wyższe niż w rodzinach, gdzie nie stwierdzono takich problemów.
Kolejnym istotnym czynnikiem jest aktywność neuroprzekaźników w mózgu, szczególnie serotoniny i noradrenaliny. Zmniejszony lub zwiększony ich poziom może być spowodowany przez schorzenia somatyczne, nadużywanie substancji psychoaktywnych lub stresowe doświadczenia życiowe takie jak śmierć członka rodziny, poważne problemy zdrowotne, utrata pracy czy nawet poród.
Nie bez znaczenia dla wystąpienia i przebiegu choroby ma też sytuacja społeczna i materialna. Wsparcie ze strony bliskich zawsze pomaga lepiej radzić sobie z trudnościami natury psychicznej.
Jak z nią żyć?
Życie z nawracającymi epizodami depresji czy manii jest trudne, gdyż wymaga od pacjenta długofalowego leczenia i monitorowania wskaźników świadczących o nawrotach, a także systematycznego przyjmowania leków. Pomimo fazy remisji chory może niepokoić się kiedy i jakie objawy wystąpią.
Bardzo ważne jest zatem wczesne rozpoznawanie sygnałów świadczących o nawrotach oraz kontynuacja leczenia pomimo że następuje poprawa. Cyklicznie pojawiająca się choroba powoduje chaos i poczucie bezradności, jednak systematyczna współpraca z psychiatrą, przyjmowanie leków oraz odpowiednia psychoterapia mogą w znaczący sposób podnieść jakość życia. Warto zatem zgłębiać wiedzę na temat zaburzenia i w porę zapobiegać głębokim epizodom afektywnym.
Jak żyć w związku z osobą cierpiącą na cyklofrenię?
Wsparcie i opieka nad osobą cierpiącą na cyklofrenię to nieodłączny element jego dobrego funkcjonowania. Choć trudno jest patrzeć na bliskiego, który w depresji nie jest w stanie wstać z łóżka i myśli o śmierci lub w manii trwoni majątek i zachowuje się nieodpowiedzialnie, trzeba okazywać mu zrozumienie. Aby stało się to łatwiejsze, należy aktywnie uczestniczyć w procesie leczenia, rozmawiać z psychoterapeutą i lekarzem prowadzącym.
Warto również samemu korzystać ze wsparcia psychologicznego oraz psychoedukacji. Partner może bardziej świadomie obserwować chorego, rozpoznawać sygnały zwiastujące i kontrolować regularność przyjmowania leków. Kiedy zauważy coś niepokojącego, ma możliwość interwencji i zachęcania do kontaktu z psychiatrą.
Życie z osobą z zaburzeniami afektywnymi wymaga również nauczenia się odpowiedniego sposobu komunikacji oraz określonych strategii reagowania. Nie można w takiej sytuacji obwiniać ani dawać dobrych rad. Trzeba za to otaczać troską i empatią oraz gwarantować wsparcie niezależnie od tego, w jakim stadium choroby się znajduje.
Polecamy:
Jeśli wciąż czujesz się zmęczona, boli cię głowa i jesteś drażliwa, możesz cierpieć na neurastenię. Co to za choroba?
„Nie pracuję, jest sobota”. Czy lekarka ma prawo odmówić zbadania chorego dziecka?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
